Mijn vader is een monster.
Er is altijd gedonder in
zijn deel van het huis.

Het washok staat wit en hees te brullen.

De wasmachine draait door en
spookt mechanisch door de kleren.
Als het gedaan is wringen we alles goed uit.
Geel druipt sarcasme in mijn vaders snor.

Een zijden hemd flakkert als vis in de zon.
Mijn vader is een monster.
Zijn zakdoeken fladderen rood en waakzaam
over witgoed dat dof op tafel ligt. Er is altijd
gedonder in zijn deel van het huis.
De zeep prikt in onze schoongewassen ogen
maar ik kan niet huilen bij deze Kerstman in disguise.