alsof je in het donker aangeraakt wordt
de hand van spieren, citroenen die zoenen,
eerst schrik je
het luchtfietsen in bad, alleen in lauw water
dat zij weten dat ik wel van ze hou
drinkend tot over de rand van duizend
waar een lach of glimlach
geen echte lach of glimlach meer is
herken ik de zwakte
nader niet gewenst
uit zelfbescherming
de andere kant van het verhaal
is dat er geen verhaal is
vaak ben je stil, soms droevig,
meestal over-optimistisch
ik mis je gezicht
You’re welcome.
Dank.