achter de regenboog, langs de nulmeridiaan
blijft het water vlak, ergens zonder rimpeling

zal een zwaluw weerklinken in aardse schoot
de blik vooruitgeworpen op gewonnen tijd

gekeerde oneindigheid, herroepelijk hopen
gedurig ontsproten aan bochtenloos omzien

aan bezield ademen, of een benauwend hartzeer
een helix van ooit, gevangen in verloren wederkeer