wat er zich vannacht tussen kwart over twaalf en tien voor half een bij mij thuis afspeelde – hans van willigenburg

Voor het slapen gaan vroeg ik mij af
of ik de dag zou vieren dat het woordje ‘ik’ zou sneuvelen
en hoe het dan definitief ten val zou komen
en of het niet allang gesneuveld was
en wie of wat dat uitmaakte
en of dit vraagstuk tot het domein der science fiction behoorde
en welke beelden precies een ik-loos universum opriep
en of er in de verdwijning misschien een proefschrift zat
en of de mensen op het eventuele promotiefeestje,
als ze over zichzelf en hun boeiende leven vertelden,
zonder schroom weer op ‘ik’ blind zouden varen
of dat er uit respect voor mijn visionaire werk
om het ‘ik’ zou worden heen gedraaid
en of dat dan winst was
of een hele slechte grap.

Helderheid van enigerlei soort leverden al deze gedachten niet op.

Wel het exclusieve gevoel dat ik op de eerste rij zat
van een materie die geheel onterecht aan ontelbaren voorbij ging.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK