Ik hervind mijn voorkeur voor bandeloos blauw
maar vrees te overdrijven als die mooiweerwolken
boven de straat die ik nog nauwelijks ken doch
waar ik een zelfgeschapen thuis verwacht, ooit.

Straks ga ik kamperen op zee, zegt het kind met
de schelste stem van dit schakelklasje tegen
niemand in het bijzonder en tekent dan verder
terwijl ik me door de vroegzomerse dag ploeg

zoals de landbouwers die mijn voorouders waren
zwoegden op hun akkers. Ik verlang naar dat huis
waar eens alles neergelegd zal worden, waar eens
elke last zal verdwijnen in de luwte van augustus.