vuurvast – eelke van es

Aldus schijnen de beelden
van het drama dat zich
zojuist heeft voltrokken.

De zon streelt te fel,
te paars langs de golven van de dag,
langs de brekende morgen, de flemende
oude zorgen die opwellen in de nacht.

Ach ja, om koud te zijn,
om zorgeloos oud te zijn.
De pest je altijd jong te voelen
in een eindeloos bestaan.

In de ramen huist het vuur
dat mijn geluk moet wezen.

Tussen de vlammen ligt kwaadheid
te glimmen in basaltblokblauw.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK