vrije val met opa – martin m aart de jong
Er moet een dag zijn dat het anders is
dat ik het raam uitstap de vaste grond
weg zakt, een vrije val van 30 jaar
me jonger maakt dan ik al ben.
“Opa”, roep ik, en hij zwaait
terwijl ik val. We lachen
zoals we deden toen we elkaar
voor het laatst zagen, maar nu
met een blije blik vol herkenning.
“Ik heb je toch gezegd, dat alles
goed zou komen!” roept hij naar me.
We vallen, en we lachen en we blijven
vallen met de tijd die nooit stopt.
Er moet een dag zijn dat het anders
is dat ik het raam uit stap
de grond weg zakt,
een vrije val me jonger
maakt.
“Opa”, roep ik,
en hij zwaait
en valt. We lachen
zoals toen we elkaar
voor het laatst zagen,
maar nu
met een blik
vol herkenning.
“Ik heb je toch gezegd,
dat alles
goed zou komen!”
roept hij naar me.
We vallen,
we lachen en we
blijven vallen
met de tijd
die nooit stopt.
Wow…….wat een teksten kan jij neergooien zeg!!! Steengoed ik ik deze….raakbaar ook:-)
de wat slankere versie bevalt me beter
-ook het ontbreken van de 30 jaar daar- anders moet ik zo nadenken
indringende gedachte, dito neergezet
ja Ruud, goed punt. Ik vind dat dit soort commentaar zoals jij hier levert zinvol is. Eerlijk gezgd vind ik dat ook belangrijk aan een site als Krakatau,
een beetje experiment moet kunnen zonder meteen elkaar af te zeiken.