De jongen speelt barstensvol graniet
met lego in zijn handen.
Zijn huid bestrijkt een grensgebied
waar hete luchten branden.
 
Hij snoof lijm en voelde het kleven,
zo gaf hij zijn gedachten vorm.
Heel het huis stond stram te beven
bij het barsten van zijn herenstorm.
 
De deur naar thuis gaat niet meer open,
zijn moeder laat hem buiten staan.
Zijn maaltijdbonnen zijn verlopen,
zijn stem van heerschappij ontdaan.
 
Dit is het grijpgraag spelen van de klokken.
Zo staan de dagen in blokken gestapeld.