vogelbekdier – delphine lecompte

Toen ik wakker werd was ik kreupel in mijn gezicht
De oude kruisboogschutter zat op een versleten zetel
Hij keek onverschillig naar een documentaire over een schilder die
Bijzondere aandacht schonk aan de tepelhoven van badende dames
Ik greep bijna naar mijn borsten maar de tentakels hielden me tegen.

In het wit voelde ik me als de plechtige communicant die
Te vaak met haar oudere neef heeft geëxperimenteerd
Ik smachtte plots heel hevig naar de soundtrack van zijn kleine slaapkamer en
Ik begreep toen waarom hij zijn melktanden aan mij had gegeven
Natuurlijk heb ik ze weggesmeten, lang geleden, in een bos dat niet meer bestaat
Het is nu een golfterrein, mijn ex-psychiaters komen er iedere zondag samen
Ze spreken over mij, de oude dokters sissen, de jonge dokters grommen
De caddies klokken wellustig, maar het heeft niets met mij te maken.

De oude kruisboogschutter legt mij op de achterbank
Alsof ik een rouwkrans ben voor een confrater die te opvliegend was
Neonlichten van privéklinieken en bordelen werpen harde woorden
Op mijn boezem en tronie convergeren lust en ooglidcorrectie.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Recente bijdragen

Recente reacties

Cookies?
Cookies = OK