vlak en wit II – jan holtman
Zo vlak en wit
moet het gegaan zijn.
Ik heb het bed,
de nachtkastjes met links
de jachtgeweren en
rechts het rieten mandje
met klapoorbellen en
verbanden voor
een bloedneus, nooit
anders kunnen duiden,
ergens
in deze abstractie
Ook weer geslaagd.
Jachtgeweer, klapoorbellen (klapoor) en verbanden voor een bloedneus. Alsof de ik een gruweldaad (door hem begaan?) analyseert.
Vlak en wit. Lakens, witheet van woede, zonder nadenken, psychologisch vlak…
Sloeg hij haar. Ergens in deze abstractie, hij weet het niet. Krijgen we nu net wel of niet de essentiële informatie?
Sterk.
Meer van dit, vlak en wit, sterk verhaal, sorry, gedicht