hoe wordt een verhaal over een vader geloofd? was ik wetenschapper,
ik zou willekeurige feiten presenteren, zoals ‘gladde hoed, bij vochtig weer’,
‘alcohol beschermt zijn hersenen bij een hoofdwond’ en ‘vaders bestaan
uit een blauwdruk met eiwitmantel en vangen prikkels op’,
waarna hij gedwongen wordt een vis te eten en in een urn verdwijnt.

maar dichters zijn heteroroof en moeten afgestorven cellen vervangen
met stoffen uit levende wezens. daarom proberen we vreemde indringers
te omhullen en te verteren, waarbij schoonheid een selectiecriterium
en vis een rijke bron van DHA is. er zijn goedkopere, maar een duurzame
urn is er vanaf pakweg 200 euro. in principe wel.

voor dichters én wetenschappers geldt: je mag de urn neerzetten,
in de tuin begraven of bijzetten in een galerij. onze diepste angst
is dan ook niet dat we onmachtig zijn (een verschijnsel dat de omgang
met vader juist vergemakkelijkt), maar dat de magie wordt vernietigd
door haar te ontleden in delen vis, vader, urn.

bedenk hierbij wel dat poëzie en wetenschap conservatief zijn;
zonder toestemming zijn voortplanting en reproductie niet toegestaan.
urnen weten dit, vissen vermoeden het en vaders sterven vaak
van eenzaamheid (hoi ma, is alles goed met jou?). voor wie desondanks
in oneindigheid wil rekenen; het gaat allemaal over wat over is –
een vis in een vader in een urn. na vier weken mogen Duitsers
de as mee naar huis nemen.