verjaardag II ‘de dag’ – jan holtman
Een zaterdagmiddag, 13 januari. Het regent en het is koud.
Op de radio een weerbericht: plaatselijk kans op ijzel.
Hoor je dat?
Ze strooien heus wel.
Hoe laat moeten we er zijn, uur of negen?
Nee, eerst koffie, acht uur!
Haar parfum overtreft het muffe interieur van de oude Golf.
De ruitenwissers piepen natte sneeuw van het voorruit .
Voor ons doemt een strooiauto op, ik minder gas. We zijn
er bijna, maar het cadeau, de vaas, vergeten.
Het geeft allemaal niets, onze jassen mogen gewoon
aan de kapstok. Na de koffie en het gebak is het zover.
De schaal met hapjes, de toast op de jarige, het glas,
de oude verhalen, de wanprestaties van het elftal…
Ik leeg mijn blaas met huppelwater op het toilet van
haar zus, alwaar ook mijn naam prijkt. Sierlijk met
een vulpen geschreven.
Fantasieloos zit dus misschien in de familie
een prozagedicht? Vreemd hoor, eerst afgeven op bepaalde dichtvormen en dan uiteindelijk een veel slechtere versie uit je pen wringen
Hoe herkenbaar! Het hele drieluik ademt dezelfde sfeer.
Saai zo’n verjaardag. En natuurlijk helpt de regen en het huppeltjeswater om het nog saaier te maken.
Ik heb het in ieder geval graag gelezen en van mij hoeft het niet ingekrompen tot een strak vers. Juist niet, vanwege de beknopte dialogen.
Dank u Hanny!
De gezusters Niveau Nihiel en DeBiel hebben echter minder genade. Hun scherpe analyses doen me twijfelen aan alles.
Is het nog Pasen?
soort zoek soort, hoe herkenbaar schrijft hanny! bij jullie dus, het is jullie spiegel.
Bij ons thuis zijn en waren verjaardagen, een feest, we lachen en lachten wat af. We zien en zagen elkaar graag.
En juist daarom kom ik niet graag op uw lollige verjaardag!