Deze website maakt gebruik van cookies.
Cookies zijn op uw computer opgeslagen codes die deze site gebruikt om enkele instellingen te onthouden. Daarnaast worden statistieken over het gebruik van de site bijgehouden via
Wordpress en
Google. Deze gegevens worden niet met derden gedeeld. Eventuele Google-advertenties op deze site kennen een
eigen beleid.
Bij deze en bovenstaande gedichen weet ik nu dat ik op Krakatau niets meer te zoeken heb. Bedankt daarvoor.
Perfect. – We houden je in de gaten. –
Mij hoef je niet in de gaten te houden. De inzendingen misschien wel.
Woordzoeker, steek liever je tijd in het schrijven van een goed gedicht (dat lijk je zeker te kunnen, gezien die verliefde dwangrijmpjes van eerder) dan lees ik het hier graag nog eens terug.
Of jij, of wie dan ook, hier nog iets te zoeken heeft zal me worst wezen. Schrijf zelf iets behoorlijks en blaas de nietszeggende eelkes van deze wereld van de kaart.
Wat dit gedicht betreft: het is geen onaardige gedachte, als gedicht is het wat mager. Nou en.
Soms lees ik op Krakatau (of elders) gedichten waar ik niets mee kan, soms lees ik gedichten waar ik jaloers van word. Dat blijft hoe dan ook een kwestie van smaak.
De nu geplaatste gedichten of “gedichten” zijn alle drie een knipoog. Ik probeer mezelf niet altijd even serieus te nemen.
Overigens: laatst “De Deur” van Bert Schierbeek uit de kast getrokken. Gekregen als jongeling, toen als onleesbaar terzijde gelegd. Kon het nu niet meer wegleggen. Of: hoe het verloop van tijd je oordeel kan wijzigen.