valkuil – nell nijssen
De stoelen staan zo stil
te staan. Alsof nooit iemand
ze heeft bezeten. Alsof slechts zij
en de tafel dikke vriendjes zijn.
Onwaarschijnlijk leeg is de lucht
in deze kamer. Zo uitgestorven zonder één vlieg
kwaad te doen.
Maar mij doet ze pijn. Er dreigt
een scheur tussen mijn hoofd en hart.
Ik val er bijna in.
Geef een reactie