negen maanden lijkt langer in streepjes
zo zit hij dan gekamerd hij verstaat
alleen de desolate taal
van oude boeken en zijn platen

ik zie hem soms -niet vaak-
in tram veertien
dichten over leven achterin
hij strijkt jaloezieën voor zijn vensters
om in jaloezie te staren naar
moest hij me bekennen

hij vroeg me of ik zijn ziel
even onder mijn arm wilde nemen
want zijn rug werkte hem tegen
zo reisden wij;

eenmaal met zijn tweeën