Er zijn twee versies van mij.
De ene zit in stilte uit het raam
naar buiten te kijken, terwijl
Damien Rice Accidental Babies
zingt; de andere zit hardop te
huilen. Welke van de twee jij
ziet, bepaal ik niet.
Er zijn twee versies van mij.
De ene zit in stilte uit het raam
naar buiten te kijken, terwijl
Damien Rice Accidental Babies
zingt; de andere zit hardop te
huilen. Welke van de twee jij
ziet, bepaal ik niet.
Maar voor de rest ben ik eigenlijk zeer evenwichtig (Brusselmans).
Gewoon doordichten, Maaike.
Maar twee? Volgens mij wel een paar meer!