Zij zaten met gedeelde vingers
verstrengeld in een glimlach
toen hij haar toefluisterde;
‘dageraad van mijn dag’

zij antwoordde in een knipoog
en een kneepje in zijn hand
‘als ik jouw licht mag zijn
ben jij de zon waarin ik brand’

dan verwarmen wij de grond
tezamen, waarin liefde groeit
zijn alle bladeren de jaren
tot we oud zijn en uitgebloeid

zelfs dan nog zijn er sterren
die dankzij ons zo stralen
lichtpunten in ons leven
zodat wij nooit verdwalen

de noten die zij spraken
dansten door mijn hoofd
ik wilde weten of hun woorden
ook jou hadden verdoofd

ik keek je aan; en vroeg
of jij dezelfde gedachte deelt
toen jij me kuste, zag ik hen

hetzelfde doen; in het spiegelbeeld