treinmeisje – dani nacca

Bramen,
eerste gedachte:
pijnboompit

beklim je draden,
vertel het door aan je kinderen
vraag het aan je ouders
het is allemaal niet zo groots
als je denkt, want wat verwachtten
mensen nou van iemand die niet
in een bed durft te slapen.

in je eigen ik is de wereld klein,
voorbij het huis op de rails.
Want voor iemand die niet in
een bed slaapt kleurt je stroming
toch beter dan ik ooit heb gezien
groen, paars, geel, zwart, wit,
waar haal je het vandaan?
misschien omdat de zon schijnt,
misschien omdat je niet kunt lachen.

Oor tot oor, een schok van je hersenen
naar je tenen, niemand verwacht je ooit
in het winterkoor zonder stem.

druk de lucht zachtjes weg,
voordat ik in slaap val, en
je bent weg.

Reageer