het is een verloren wereld
ze ligt nog
op zondag gaat nog altijd niemand
tot ze maandag smelt is het landschap stil
bijna zoals zonder moeite, de beweging weg,
ingesneeuwd en zelf opgesloten
buiten bestaat niet
rusteloos voor de tv, geschrokken
is een continent stil

geen brommend luchtruim
geen stormen in een schimmige wereld
geen liefde
om het licht voor uit te doen
er zijn geen auto’s om het zout in te wrijven
maar de huid ligt al genoeg open
om pijnlijk te zijn
geen pleisters op de sneeuw
maar toegedekt de huizen