sluip als een dier de straten in
tot je een en ander bent

ergens wacht men nog op jou

achter je is opgeruimd
nog de kraters en de muren
al verkoopt men er nu wereld
die nooit kleiner was

dan deze vinger op de ruit
van de zoemende bus

alles wat hier leeft heb je zelf begraven,
klopt bij binnenkomst het stof van je jas
en maakt een grap over de NS

achter een deur volgt dezelfde deur