tempo doelloos – martin m aart de jong
Hoe mijn oma sprak en herhaaldelijk
viel over eerdere gebeurtenissen
die haar overvielen totdat de slaap
uiteindelijk kwam,telkens ietsje
langer tot ze niet meer wakker werd
en er een eeuw geschiedenis weg was
en de vragen die ik had niet meer
voor te stellen zoals zij
het geluk op haar wangen,
glinsterende ogen een en al
leven dat ooit op een ander
continent onder warme bomen
geuren van tamarinde, klapper
en vrolijk fruit dat de zon
kende en lief had zoals
de sawahs haar stralen weer
kaatsten als spiegels
van dit land dat zo lang
toe behoorde aan iedereen
die het maar weten wilde
dat ze kronkelde als die
gordel edelstenen -nee
zo was het nooit geweest-
sprak ze. We zijn zo slecht
geweest voor die mensen
maar dat besefte je later
pas nadat we in Holland
waren. Dedded en ik hebben
op de kade nog kaas met pisang
gegeten toen gingen we aan boord
en kwamen nooit meer thuis.
Ook dit kan ik smaken. Vooral inhoudelijk is het mooi.