haar kleding is van glas
ze draagt een gouden masker
op haar zwerftocht door de stad
elke hoek die stoot aan het gewaad
geeft barsten en scheuren diep
splinters dringen in haar huid
ze voelt de sneden niet
en trekt een spoor van bloed
de brave burger spreekt er schande van
de wolven van de stad ruiken prooi
volgen haar totdat ze valt
struikelend over eigen voeten
dan rukken zij het masker af
besmeuren en onteren wat niets
dan kinderlijke onschuld was
vierhoog
in de dakgoot staan
lopen
zin om te springen
zink loopt geruststellend
onder voeten door
waterwegen voor slapende nachtloners
gezang uit de luchtkoker waaraan de keukens
roepen naar het zingen kan niet
zwerftocht over het dak is geen gewone nieuwsgierigheid
scheef kijkt de straat ondersteboven terug
verlangen naar omlaag
stille stomme drukte zin
om te springen
laatste hoek om
veilig zolderraam in zicht
om weer naar binnen
geroep in de rug
achter glas loeren roodaangelopen stemmen
met veel handen
geen moed om de ruit in te slaan
altijd zucht naar vrije val
Recente reacties