De terugkeer

Ze besmeurt met helse liefkozing
En tergt onophoudelijk de gezuiverden,
Want zij weet:
De nietsvermoedende is zwak.

Haar bron ligt in de diepte
Daar waar de aarde spuwt,
Demonen pijnigen en het kwade heerst.

Ze laat niet los het werk van haar handen
Al scheuren haar kaken het uit de mens;
Niets laat zij liggen om te behouden.
Zij kent Genade niet,
Maar huichelt Het ten overstaande van duizenden
Omwille van haar vernietiging.

Niets laat zij onbewogen
En de hulpeloze verlaat zij niet.
Zij heeft zich gevestigd in hun goedheid
En is pas bevredigd wanneer,
Ja, wanneer eigenlijk?
De terging is eindeloos!