vandaag heb ik een vogel gezien
met opgeheven kop
de tegenwind stond schrap
ik heb mensen getrotseerd
op de dansvloer van de storm
ben ik blijven buigen
op een dag zuig ik
stenen uit hun geraas
blaas de deur uit van gebral
en ga slapen met de élégance
van een zwarte vogel in het licht
Toen ik nog over daken vloog,
waar ik het oppervlak van laaghangende mensenadem
langs mijn borst kon voelen strijken,
toen ik nog schreeuw en echo was,
leek het feest te zijn in alle straten, klonk uit
ieder huis een lied.
Dus ik daalde, raakte klaagzang kwijt, werd
een lichaam rijker, betrok een kamer,
vulde ruimte met muziek, en zie.
Zoetgevooisde melodieën worden koolstofdioxide
nu ik, hardvochtig bij de tepels gevat, het sap
uit halsslagaders zuig, en guif.
(of: hoe wij ermee rijmen)
Kuttekoppie kan het kloppen
dat ik lieve verzen schrijf?
Zelfs je bruin konijnenhol
blaf ik vol zonder te stoppen
en inderdaad met liefde…
Heb me lief en lik mijn naad.
Zorg zo dat ik bij je blijf?
Slettebakkie, zaadjesslet;
klein in bed met stoere praat
en ik bang dat ik griefde.
Met mijn lul vol goede moed
bespeel ik je zo geile lijf.
Jij woohoot je Sim weer dood
waarna ik, nog goed doorbloed,
doorspeel zoals jij het bliefde.
Ik nam je voor je gameconsole.
Wij neuken ook uit tijdverdrijf.
Voor ik kwam in je gezicht
richtte je je aureool
die mijn botte lust doorkliefde.
Niet dat ik niet komen mag.
Eerst zuig je me vakkundig stijf
als heilig schijnmatroosje,
je doosje onder kapersvlag
die ik ook vol poef paf piefde.
Recente reacties