Resultaten voor de tag zoals

linda (1993 -) – phillipe te bar

Wallen lagen onder haar ogen als donkere dames met lusten die zij juist niet wil voelen op haar snoeppapieren spookvel dat vaak zo smakelijk zou kunnen knisperen, maar waaronder nou net weer botten tot spiesen splijten om daar haar huid door te steken, waardoor een weg uit die nachtzwarte uit ... »»»

uit de hemel haal ik de grond – b. vogels

Waar ontkiemen verzen? In de dood misschien! Zoals schimmeldraden onder een bos, of los daarvan vers in een hoofd. In het kind dat nog leeft, waar nooit één woord is geweest.

wijwater en levertraan – marten visser

De doodgraver reist in een rommelige en verzuurde coupe staart brutaal terug zonder uitnodigend te zijn Zoals gewoonlijk reist hij achteruit dat leeft voor hem het veiligst Hij lacht om een gore mop die hem ingefluisterd wordt door een motvlinder welke een lijkenlucht verspreid Beiden zijn ze zich gewaar dat ... »»»

boer aad – eelke van es

Nu doe ik het weer Ik schrijf als een heer Voor Aad Die als een mijnheer Zoals ik dicteer Daar staat Hij stinkt als een beer Maar doet keer op keer De vaat Wat doet het toch zeer Zoals hij ’t geweer Ontlaadt

absurde affaire – hanny van alphen

Ik heb je aangehoord zoals het een vriend betaamt en je niet gestoord maar gek verklaard zonder woord.

de oneindigheid van het oneindig kleine is niet alles – joost de jonge

Ik zuig het licht op Van gestorven tragiek Leef in de blinkende ogen Van wie mij ziet Omvat de ruimte Zoals het onkenbaar immateriële Ruimte geeft Aan het universum om uit te dijen Is het kleinste zo oneindig Groot en onzichtbaar Het draagt nog vele Andere materiële universa Op een ... »»»

lucide – joost de jonge

Er ligt een zwarte gloed over de hoeve van Speksnijder Die gloed ademt en zuigt alles op Toch blijft alles onaangeraakt Die gloed, die slokt mij op Ik slok die gloed op Mijn verlangen te verdwijnen in een diep duister Doet mij opgaan in die gloed De zwarte gloed die ... »»»

jesse – laura mijnders

Heb je al gehoord van Jesse die gekozen heeft voor zijn laatste dag vluchtig trok hij zijn schoenen aan om te lopen, zoals vroeger langs de waterkant om gewoon maar wat te lopen langs de bankjes waar hij met vrienden lachend zijn eerste sigaret rookte even bleef hij staan veegde ... »»»

… – gerardus

helemaal precies weet ik het niet meer wie ik lag te neuken maar het gaf vast een goed gevoel zoals altijd

er was kleur – enrico lommerte

ik heb mij verdoekt onkruid groeit wel door de stad blijft leven het land gaat op in die kloot zal blijven draaien zoals het heelal ontploft en zwart opzuigt leven geeft en neemt ik hing mij op lijstloos canvas in een kamertje zonder ramen gesloten voor de buitenwereld de sleutel ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...