We dronken uit hetzelfde glas.
Keken naar dezelfde overkant.
Spraken net zoals jij over vroeger.
Het leven speelt me parten.
Alles wat ik had is weg.
Althans, dat zeggen ze,
maar ik kan niet zeggen
dat het echt waar is.
Resultaten voor het trefwoord zoals
woorden vloeien weg
zoals vormen van
wolken vervagen
bij jou blijven is vertrekken
en dadelijk in de broekzak tasten
naar het mobieltje
waarin je niet te wissen meereist
het is zoals je dagelijks vergewissen
van een tastbare liefde
tot ik in het lege grijp
achteruit wil lopen in een trein
door de massa stap
met asse in mijn zakken
Dat u mij persoonlijk zou willen spreken,
maar de ijskoude winter dat verhindert.
Natuurlijk, ik slaap niet alleen,
alleen die ene keer was ik erg onder de indruk.
Zeker, het mollige meisje
aan de rand van de vijver met wie
zoals altijd de dagen voorbij gaan
zou boos moeten zijn.
Maar wat wilt u van mij?
Dacht u dat ik meer dan ditjes en datjes weet
dat de ijskoude winters in een mum van tijd ontstaan?
ik heb zojuist het potlood herontdekt
en schrijf nu dit gedicht
het is gewillig
en laat zich braaf schrijven
zoals ik dat wil (denk ik naïef)
in werkelijkheid
schrijft het gedicht zichzelf
dien ik slechts
als doorgeefluik en instrument
van woorden die eeuwenoud zijn
maar door en in dit vers
een nieuwe inhoud krijgen
nieuwe woorden worden
zoals massa moord mooie mens
moeder natuur
is onverschillig
de mens denkt
dat hij belangrijk is
maar in feite is hij
rijk aan belangen
dus slaaf
: of lijfeigene
zoals nu (tijdens dit gedicht)
van dit potlood
waarvan ik me bevrijd
door het weg te leggen
afstand te nemen
met aderlating van dit gedicht
woorden ontkiemen
als zatte zilte zoete zotte zaden
door een eonenoude drang
die ook hersencellen voortbracht
achteruitbracht
maar niet op Mars
(al zou dat moeten moeten en moeten mogen
nu het alfabet van Eos bijna compleet is
in oneindig veel varianten)
de rivier van Herakleitos vloeitstroomt naar haar bron
bereikt bestrijkt bevloeit omspoelt overstroomt
ongekende hoogten dieper dan de Filipijnse trog
Mohammed en Ali-bi-seksueel
dragen strooien hoeden
de laatste modus vivendi
vereist dat iedereen zich onthoudt
van uitlatingen en gedragingen
die anderen het recht ontzeggen ontnemen
te zijn zoals ze anders zijn
intussen bloeien
de seringen
laat de Amanogawa inclusief hemelnajagende slak
zich niet onbetuigd
: strooit sterren
over het zwartegatengevulde tapijt van het universum
aangevreten door wormgaten
helverlichte winkelcentra
die in elke stad
het laatste restje
authenticiteit
epidemisch verzieken
dan draai ik me om
en zeg de cipiers van jouw geweten gedag
wanneer het hoofd soms even opzij zakt
dan weten we dat geluk een horizon kent
even recht als gebogen
als wij elkaar in de armen nemen
vermoeden dat het goed komt
ook zonder zoals daarvoor
het eerst overal groen is en bloeit
zelfs ontworteld op dood hout
houvast vindt ogenschijnlijk in niets
geeft het dan nog iets
of staat alles stevig overeind
Zoals mijn bad vol potjes vol vlinders
en in de dekseltjes gaatjes en in
de kas een duizendtal op reserve
alsof ik hoopte dat ze de potjes
wegvlogen of zolang ze vlogen
Zoals ik baadde en zo zonder
het te willen potjes kapot deed slaan
en soms een vlinder ontsnapte, maar
vaker verzonk en ik me dan los sneed van
Zoals ik een aquarium kocht met sluitend
deksel, alle reserves losliet, juist daarin
faalde, want volledig vol vulde ik
Zoals ik het aquarium in een vol bad liet
zakken, het water het deksel drukte en zij
Zoals ik in één veeg
ik hou van hem zoals ik ook van mijn rechterarm hou
een half hart waar sneeuw in zit
de hardcore poging tot vermomming van de homo
we schreven het op de muur
‘drank is een moeder’
Muziek doet pijn, stilte ook.
De zon doet pijn, de wind ook.
Kunnen we nog even met elkaar praten?
Gewoon met elkaar praten?
Zonder al te veel moeilijk gedoe.
Kan ik nog even naar je kijken, je voelen?
Wil je me nog even aanraken
zoals alleen jij dat kan?
Muziek doet pijn, stilte ook.
De zon doet pijn, de wind ook.
Zien jullie dezelfde grijze wolken?
Precies dezelfde grijze wolken?
Zonder maar even te denken aan morgen.
Het dier in mij zit in de regen.
Even afgeleid laat zij de waanzin los.
Langzaam word ik iemand anders.
Teleurgesteld, verdwaald
in het bos van koning god.
Recente reacties