Resultaten voor de tag z’n

nachtcafé – hanny van alphen

melkwitte schuimvlokken drijven uit elkaar een dronken man legt zijn hoofd ertussen steun zoekend aan de bar zijn magere vrouw met zware weduwekuch slaat achterover achteloos wordt ze opgedweild ik wankel naar buiten en weer ligt de nacht op z’n rug

hebben is een vies woord – tijl nuyts

Hebben is een vies woord maar dansend op het slappe koord wankelde hij zich een weg naar het ultieme bezit, gooide z’n idealen overboord, waarmee hij anderen om de oren sloeg, en die hij daarenboven als een kroon van kuisheid droeg, toen z’n liefje hem om meer vroeg. Hoe jouw ... »»»

oostindische inkt – d.docters van leeuwen

een kloof is de afgrond die ons met elkaar verbindt sloof is een vermoeide vrouw die ondanks alles iedere dag opnieuw begint rood, preekt de communist die de waarheid verkoopt voor stront die niet stinkt doof, gebaarde de schrijver en vulde z’n pen met Oostindische inkt

banjo blues – d.docters van leeuwen

de banjo werd op de knie gelegd in tweeën gebroken en aan een wilg gehangen een storm stak op de takken van de wilg tikten tegen het vel van de banjo het ritme van de regen de slisser sliste en de spleet tussen z´n tanden leek wel een meter breed ... »»»

balkonscene – d.docters van leeuwen

de brand erin zei de sigarenroker die het sigarenbandje nog net om z’n geslachtsdeel wist te krijgen voordat de sprinkler-installatie het bluswerk begon niet van dat benauwde sprak de man en wilde niet weten van hoe of waarom nam de lift naar de tiende verdieping en sprong z’n parachute ging ... »»»

de stille fanfare – marten janse

Op de dijk loopt een man, een persoon met rode jas. Hij draag een pet, marcheert tegen de wind in, een bies op zijn broek, met toeter. Er loopt een man, een vrouw, een heel gezelschap, zwijgend, met blinkend opgepoetste koperen instrumenten onder de laagstaande zon. Een man wrijft z’n ... »»»

stationsrestauratie – jan holtman

Nu ben ik zelf die dwaze man van middelbare leeftijd die hier elke werkdag tussen vijf en zes omringd door doorgaande reizigers en psychiatrische patiënten een biertje drinkt en over wie bij z’n vertrek door het personeel gesproken wordt in een vaag gissen naar de oorzaak van z’n lot.

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...