Resultaten voor het trefwoord zat

het blauwe uur – jessica bakker

De stad. De langzame en nog stille straten
met de gordijnen dicht en wij die nog zwijgen
onder de lakens. Onze lichamen ademen
de sound of silence
In het blauwe uur

In het blauwe uur dat soms een eeuwigheid lijkt
te duren voor de slapelozen
maar ik, die wijzers lees, krul mij in een bocht
achter huilende ramen van de stad
en vraag me af waarom ik zo lang zocht
Ik geef me prijs en jij krijgt al mijn lelijkheid
er gratis bij. Nu ben je mij zat

De stad. We passen er nog in
we hebben er nog gedronken,
geproost op wat we liever toch vergaten
zoals de mooiste ruzies, tot op ons bot geraakt
Want door merg en been gaat de liefde, nietwaar?
In het blauwe uur

de hond – lesley adriaansz

Ik heb de hond nooit kunnen leren
om harder te praten.
Bijgevolg verstaan wij hem niet en
zullen niet vernemen
hoe hij geen gewicht heeft gehad,
in een baan om de aarde is geweest,
als gescheiden kop en romp heeft geleefd,
blinden heeft gegidst
en met doodsverachting oorlogsdaden verricht.
Ik had op meer gehoopt voor hem,
maar dat zat er niet in.

laten we eerlijk zijn – a.f.g. zonderland

okay ik heb…
had wel een
slok teveel op

maar…

dat was toen

je weet wel de dag
voor gisteren en ja ik gaf iemand een
kopstoot… eh… een harde duw

maar wat wil je in dit land
zoveel frustratie
en dergelijke stress

dan kom je toch snel
uit bij de linkse kerk de islam

en nu dus ook
die zatte polen

ja zijn er echt zat
die zijn er zo zat
het idee alleen al

enig idee?

bezoek – richard kamsteeg

(voor Linda Knopper)

Meestal als ik even langskom
sta jij op punt van weggaan.
Je gooit wat spullen van een stoel
en zet toch maar even koffie.
Wat we zeggen zegt niet veel,
bepaalt nog slechts de grenzen
van wat onuitgesproken blijft.
Tot de koffie op is en
de laatste spullen die je kwijt moet
in de stoel ploffen
waar ik zojuist nog zat.