Resultaten voor de tag yvonne van der haven

beneden is het stil – yvonne van der haven

als je dan in het harnas sterft moet je het ook maar goed doen zul je niet gedacht hebben dat de koningin door jou rechtsomkeert moest maken zul je niet geweten hebben of het boven stil is vraag ik me af en of jij dat nu weet ... »»»

mijn stad – yvonne van der haven

de bomen huilen straten wit en elders kleuren roze tranen paden kon ik zo het witte blad doen vullen zou ik hemel schreiend vallen in mijn stad huilde ik straten kleurde ik paden met vallende witte lente rotterdam-zuid boergoensevliet 6 mei 2009

cerebri turbatio – yvonne van der haven

manere, proficëre, rem facere* eerst was er het ei en toen begon het breken wat niet moet dat komt het hoofd als laatste schreef zichzelf woord voor woord kwab voor kwab cel voor cel en ik, ik brak het brood dronk de wijn en prevelde betekenis loze woorden zonder nog ... »»»

licht val – yvonne van der haven

een jongen nog, verdronken in mijn eilandzee, het was een woensdagmiddag rond een uur of twee, toen vrienden net daarvoor nog met hem zwemmend, lachend, pratend zijn zwaar weerbarstig lichaam uit het water moesten dragen terwijl zij zwommen in diezelfde wonderwilde golven die ons tilden, wij ontstilden en vergaten dat ... »»»

geruisloos – yvonne van der haven

de ankerwacht keert zich om het schip draait stuurloos mee onmerkbaar de wind is koud, snijdt hem de pas af, binnen wachten klamme lakens op dit geruisloos ogenblik de aflossing nabij nog afwezig wikt het anker, wrikt zich langzaam los

tot stof zult gij – yvonne van der haven

Ongezongen woorden maken mij wakkerder dan voorheen slapend droomde ik van glans en schoon en een gareel wakend over de dingen die mij dierbaar zouden moeten zijn zie ik dat het witste, fijnste stof op oud en wat ooit was niet kan vergaan. De laag lijkt almaar taaier, moeilijker oplosbaar ... »»»

er zijn van die dagen – yvonne van der haven

Er zijn van die dagen die beginnen met een vleugje en er zijn van die dagen die beginnen met een stortvloed. Vandaag begon. Opnieuw. Er zijn van die dagen die beginnen met wat tranen, alvast voor onderweg. Het ruisen van de bomen overstemt de rijksweg in de verte. Het trappen ... »»»

iets triest – yvonne van der haven

Vandaag schrijf ik over niets bijzonders. Er is niets dat om woorden vraagt. Er is niemand die om zinnen verlegen zit te wachten. Niemand behalve ik. En die ander. Die ander die mij zal vinden in woorden die langzaam ver vormen tot triestheid. En bestaan. Het is niets. Niets dat ... »»»

nyctalopia – yvonne van der haven

al kerfde ik steeds dezelfde regels vergeten woorden in het kermend hout zij bleven onzichtbaar voor hen die zien -zoekt, gij zult zoeken- schreeuwden zij en ik zocht en zocht maar vond het niet geen woorden van betekenis vond ik niets van waarde, weerloos of verlaten niet op muren, vuilniswagens ... »»»

wisselstoring – yvonne van der haven

vervolg op tijd de traagheid van de treinreis is niet guur genoeg voor ons verdicht het brandje tussen hier en later te vroeg geblust het raakt ons niet het neemt onze beslissingen en wij gaan zonder morren weer op weg mijn god zo god vergeten ver laat later laatst zijn ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...