Daar loopt een wonder,
zo mooi.
Ze schittert mee in de menigte.
Een ster die net boven de grond zweeft.
Ze zal nooit vallen,
ik mag geen wens doen.
Resultaten voor het trefwoord wonder
Het weeldebeeld van een vrouw,
Russin vandaag. Beeld eenmaal gegeven
bewerkt dat ik een dag met haar verkeer.
Ik voorzie haar van de juiste lingerie,
zet alle klokken stil als wij ontbijten.
Ik noem haar Helena, Belofte, Matroesjka Kus
en ook Zacht Soepel Breedbeeld.
Mijn handen spelen, ik heb de durf
haar ogen in te zien. Hoe verzin ik haar,
want zij is een wonder zoals zij terugkijkt
en met Helenahanden naar mij reikt.
De grootste crimineel, dat ben ik. Wist je dat niet?
Misschien zit ik in jouw fantasie met een dikke bril
op Belangrijke Boeken te lezen en misschien is dat
maar goed ook, want als undercoveragent infiltreer
ik al jaren in de onderwereld, speel ik blackjack
aan zo’n casinotafel, fluister ik Japanse maffia
roulettecijfers in. Hier geniet ik: alles boven water,
maar met klasse, zacht geroezemoes, gedempt licht.
Als iemand je vraagt jouw sportschoenen thuis te
laten, betekent dat zoveel als: doe een beetje moeite
om binnen te komen. Wat niet hetzelfde als moeilijk
doen is. Denk na voordat je de straat op gaat.
Wellicht dat die leren pumps goedkoper waren; daar
gaat het niet om. Je laat anderen weten dat ze bestaan.
De regels van de gastheer of –vrouw respecteren, vind
je dat moeilijk? Geen wonder dat het huis altijd wint.
Alsof er iets te ritselen valt
een laatste sierlijke flauwekrul
het wisselen van huid in plaats
de zon straal vergeten
stopt een godganse wereld
op het hoogtepunt van kijken
en wat er ook stijgt… een wonder is het niet
als ik ze zie vliegen
zuiver uit de lucht gegrepen
komt een gerucht op z’n best
mooi niet uit om van de rest
maar liever te zwijgen.
Ach, voor mij geen doornenkroon
had ge hoeven dragen, Heer
Zet u liever weer gewoon
bij uw leerlingen terneer
waar van wingerdschaduw koelte
hoedt uw voorhoofd voor de zoelte
van woestijnen
en waar kleine
kinderen zijn om mee te spelen
mocht het leren u vervelen
Kunt ge het niet overdoen?
Uit uw hoge hemelhuis
doodbliksemen dat gespuis
dat u nagelde aan ’t kruis
en weer, wandelend zoals toen
hier en daar een wonder doen?
Had ge ’t onverdiende lijden
Heer, niet beter kunnen mijden?
Echt, het had voor ons soort boeven
niet gehoeven
Heer
Had niet, dwarrelend door de eeuwen
’t troostend woord zacht kunnen sneeuwen
evenzeer?
wanneer de dag niet meer
noch de nacht wordt onderbroken
elke avond haar schemering mist
en ik terug in je donkerder
dan donkere ogen
voorwaar geen verborgen list
en toch in rood gewroken
onder wind wordt niet gelogen
alleen de nasmaak onverkort
en daarvan enkel het wonder
dat zal worden opgeschort
Bloesem wiegt hemelblauw valt op aarde,
de viool riep mij trok mij dichterbij
Ave Verum Corpus
warme liefdesgloed
wonder van leven
Mozart zo ademloos dichtbij
weerspiegelt in het gouden licht van zacht strelende akkoorden
Ave Verum Corpus
warme liefdesgloed
wonder van leven
Het bloemenperk lacht, glanst
zon in duizend zoete kleuren
de blaadjes parelmoer
Zilveren druppels
weemoedige droevenis
dat diep in
mij schreit
Wurgende greep van
verduisterde aarde breekt, jubbelt in
stralend diamant
dank voor Hemelse klank
Mozart knipoogt van omhoog
en we musiceren, Musiceren
De Regenboog.
En terwijl ze met een geruite theedoek op schoot de ene na de andere Fine de Claire vakkundig-abrupt met een puntig mes van het leven berooft, vertelt ze van de troost die uitgaat van het geloof in reïncarnatie.
ik bak mijn brood met groot geduld
wachtend op een wonder
worstel met een tros ballonnen
zakken met mijn lucht gevuld
overal een soort van woord
& verder niets
het is geweldig, leven op de rots
& sluipend tussen zonnestralen
ben ik de grote ademhaler
Recente reacties