bij jou blijven is vertrekken
en dadelijk in de broekzak tasten
naar het mobieltje
waarin je niet te wissen meereist
het is zoals je dagelijks vergewissen
van een tastbare liefde
tot ik in het lege grijp
achteruit wil lopen in een trein
door de massa stap
met asse in mijn zakken
Vrede is een zee van naakt zijn.
Een zaak van anderen
raken bij de huid.
De kleuren wissen in de massa.
Golven verankeren op een lens.
De mens is een druppel.
In zijn kleren valt hij op,
het netvlies van de visser
trilt in niets dan water.
Hoe zou je opnieuw kunnen leren leven
je ogen nieuw kunnen stellen je oren
schoon wissen van je geheugen de dag
laten rijzen met brood -zou je-
Hoe zou je spreken zonder voor gezegd
zonder zinnen die geregeld zonder
de wakende camera in de regelkamer
waar temperament op de laagste stand
-zou je- over leven zou je tonen
vogelvroeg in de zomer, loeiend
de wei, snaterend in sloten
kroos happend wakker worden
met je hoofd in je nek
naar achteren blikken
Zie op woest en ledig een ernstig en dus grappig verslag van de discussie rondom de Dichter des Vaderlands-verkiezing.
Uw hoofdredacteur kon er helaas niet bij aanwezig zijn, maar de woorden van Kwakman komen hem wederom voorspelbaar, herkenbaar c.q. herkauwd voor.
– Iedere kritiek richting Poetry wordt afgedaan met: “Dat is mooi weer een hoop publiciteit.” –
Uw hoofdredacteur denkt vaak: “Als ik zeg dat Poetry kapot moet, zou dat ook aandacht op leveren?”
Recente reacties