wij kenden het spel van de draden
de zelfgemaakte gaten

wij wilden de wereld doorzien
wie de touwtjes stevig in handen hield

het ging om een kop en schotel
of het ragfijn ingewikkeld net

de lange ladder trok onze vingers uiteen
alsof wij omhoog konden lopen

de hemel opende het zwijgen