behaagO was ik maar de kus
die zachtjes op je lippen drukt
de mond die al je haar
met huid en al
bezaait met zoenen
en dat ik dan die zoenen was
behaagziek als geen ander
of de tong, zo lekker diep en geil
terwijl ik ook de armen ben
waarin je zachtjes wentelt –
ja, zelfs de streling
zou ik willen wezen
over heel je naakte lijf
Antimaterie evenbeeld
van mij gescheiden
sinds het begin der tijden.
Ontbeerd als
helft van tweeling,
gedood na eerste deling
van het leven
en daarna buiten beeld gebleven.
Hoelang totdat deze
ontbonden Siamezen
worden gecompleteerd
door elkaars eclips te wezen?
Pijn en antipijn ontzenuwend.
Als goocheltruc het leven luwend.
stel je even voor
een algemene regel
die telt
precies op het moment
dat jij het ware geloof
heb geaccepteerd
dat je waardig bent
ook zo leeft en
wilt leven
stekker er uit
maar dan natuurlijk
door de goden
kom je gegarandeerd
in de hemel
wat zou je doen
en hoelang zou jij
nog zondig wezen
Zij lijkt niet op zichzelf!
Een ander geeft haar ook niet weer.
Wie is zij?
Een ongekend wezen
Dat groeit in wezenloosheid,
Bloeit in vorming
En ten ondergaat aan herkenning?
“Volgens de vreemde niet,
Maar wie vertrouwt hem”,
Herhaalt zich in haar hoofd.
Maar zij mag zichzelf niet worden.
Dat heeft zij de wereld,
Bovenal zichzelf beloofd.
er zijn er die hopen
dat het eeuwig doorgaat
die altijd blijven hangen
laten we wel wezen
die vrezen, die zijn link
een ander kan stikken
en die smekende blikken
geen aandacht aan schenken
de muziek stopt. het is hard
maar het houdt een keer op
Je moet het geluk afdwingen
Achter je scherm en
Ook in de badkuip
Dat zeggen ze ’s avonds
Nu is het te laat
Maar als ik niet stik in mijn tong vannacht
Dan heb ik morgen om het te doen
Het afdwingen
Ja, ik heb een plan
Het is nogal vaag helaas
Het ontglipt me
Als een baars een beer
Of was het een zalm?
Vergeet niet dat de vis een wezen is
Pas daarna een moot op een piepschuimen bodem
Overdekt met plastiek.
Ik lig in mijn onverlichte bed en
Denk aan mijn nicht die
Vroeger onder mij lag
Ze had dromen
Ze heeft haar dromen waargemaakt
Haar dromen van een villa in de duinen
Een braaf advocaatje en een hond zonder flatulentie
De hond is braaf en het advocaatje is winderig
Ze zijn heter dan de buren die
100 meter verder wonen
In een kleinere villa zonder naam.
Klink ik bitter
Dan heb je mij slecht gelezen
Ik hou van mijn nicht
Ik zou haar hond nooit vermoorden
Nooit in brand steken haar gordijnen
Ze lag altijd onderaan in het stapelbed
Ik lag hoog badend in angstzweet,
Stikkend in zure beertjes, lonkend naar een onbegrijpelijk hemellichaam,
Naar de bleekheid die haar polshorloge had achtergelaten
Vaak schrijvend, schrijvend bizarre verhalen
Ze las mij graag toen we negen waren.
als ik weer staar
en bij iedere lichtinval
jou ongedacht ontwaar
voel ik mij innig verweven
bewust van deze rust
en deze door te geven
voor als het reeds is geschied
en door niemand nog genoteerd
dan wil ik zeker in geen
geval de eerste wezen
er moet iets zijn
te verbeteren
gelijk een vrouw strak
aan de lijn
er zullen altijd klappen vallen
dat is mijn verdediging
Recente reacties