Resultaten voor het trefwoord wetenschap

essay – robert kruzdlo

hoe dieper je graaft
herinnert het kinderoog
kan zelfs een microscoop
niet onthullen wat
te zien is in je brein

rede blind ogen zing
lang leve de wetenschap

ook computers helpen niet
om meer te zien dan
een FMRI regenboog
kleurige elektravelden
het kwantum trillen doet

stom blijft de mens
verliest de logica zijn kunst

klinkt er snaarmuziek
een onbekend deeltje God
een entropie botst
stil in mythe vangt

vlucht ik terug
in mijn logica
voordat niets meer overblijft
dan wat tussen uiterste blijft

– wat ik nog steeds bemin is
dat wij blijven kijken met
de ogen van een kind.

zelf doen – occludin

wetenschap is
concluderen
dat ben ik
ik noem het
occluderen
zo weinig data
toch weet ik
precies hoe
ga maar weg
ik weet het al

bedwarrelde paden – walmzand

ik ken een ruimte
bekend alleen aan mij
wijze eiken en berkenschilfers
bedwarrelen daar het pad

afstervend leven composteert
wacht op adem en vocht
dat pad, doordrongen
van wetenschap en hoop

al wat het nodig heeft
is licht, adem en vocht…
de vier ruiters trekken er om heen
onberoerde levensruimte

voorbij gaan aan
de eerste zonde
tweede dood
leef ik voor eeuwig daar…

(Met dank aan Amarins!)

* – walmzand

over bemist veld
waait geen wind
onttrokken aan de werkelijkheid
een gaan, onzeker
nebuleuze aanwezigheden dampig
een warmtekolon, blauw!
densiteit ver weg

de tranche die ik maak
dwars doormidden
scherp, resoluut, onomkeerbaar
legt het multiversum bloot

overstijgende wetenschap begrenst
mijn denkvermogen
niet te vatten val ik terug
naar daar waar ik
de omstandigheden ken
die enigszins beheersbaar zijn

ik zie de vlieg op mijn steen in de rivier…

check – jacques santegu

Als we nu eens alle beesten goed willen bestuderen
zit er niets anders op dan:

– de pinguïn ringeloren (’t is geen zeeleeuw die de bal doet rollen)
– de haai taggen
– de olifant van zendmast voorzien
– de slechtvalk een camerahelm aantrekken
– de mens een enkelband meegeven

Of hoe techniek en wetenschap erin slagen
mens en natuur te verenigen

testament – bennie spekken

laat er later
als ik dood ben
geen gras over groeien

laat mij niet alleen achter
achter op een kerkhof
ten prooi aan de wormen

of erger nog
op de snijtafel
van de wetenschap

zorg dat ik verdwijn
de pijp uit de lucht in

en geen gedichten

de lastig geworden klim naar een belangwekkende conclusie – hans van willigenburg

Om 00.34 uur vind je het tijd om samen te binden, te concluderen.
Iets, als het kan. Iets dat zich boven tijd, datum, maand en jaar
uitstrekt, boven het feit dat de afgelopen dag voorgoed voorbij is.
Je probeert contact te krijgen met de meer standvastige types
in je hersenpan, die – hoewel je ze niet bij naam kent – wakker
waren toen je ooit in je eindscriptie schreef dat ‘de invloed
van de Romantici tot in de poriën van de entertainmentindustrie
is doorgedrongen’. Een dergelijke strakke en helemaal nergens
haperende bewering zou je nu de rust geven gestrekt te gaan liggen
in de wetenschap dat de wereld nog steeds rekening met jouw verstand
heeft te houden. Het lot van de moderne mens, en dus ook van jou,
is echter dat het geloof in de eigen trefzekerheid waarmee je
als jeugdige belofte de omgeving ooit aanviel allang is ingestort,
je naar de pijnloze meubels in je woning staart en alleen het haar
van de nieuwslezer je nog zodanig prikkelt dat het splijtende
dat je eventueel nog te melden hebt, geef maar toe, over shampoo gaat.

wetenschap – eelke van es

De duiven hier koeren de indruk
van een extern geheugen als rode
hardware die brandt en rookt in de lucht.

Wij vragen de feiten op aangaande
het plotse (verdwijnen van) licht.

Stroom slaat uit het keukenraam,
de zonnebloemen leunen tegen
de hitte en vormen een droge kring.

Binnenin een verfijnde schaduw
windt men zich op, foetert men
de ramen in een donkere slaap.

Buiten is beter te zien wat zich laat kennen,
buiten liggen de bewijsstukken op hun plaats.