Resultaten voor het trefwoord weten

opening – pallas van huizen­

Nooit waren we echt samen
nooit proefde jij mijn adem
nooit kleurden de vlekken blauw
jouw status is uitgewist, verdwenen
je bent iemand anders
zeldzaam alleen
hier in het niets kunnen we nog praten
ik hoef niets, jij hoeft niets
niemand hoeft iets
eigenlijk is het alleen maar voelen
elkaars geest aanraken
denken, weten
dansen, spelen en slapen
bijzonder als een met de dag en nacht
hier in het niets kunnen we nog praten
achter ons zwijgt de hel

hier in het niets kunnen we nog praten.

user calendarclock-o

niet alles – peter heuveling

Weten is nog geen antwoord
Vertrekken nog geen gaan
Zwijgen nog geen instemming
Horen nog geen verstaan

Knikken is nog geen begrijpen
Kijken nog geen zien
Voelen nog geen emotie
Twijfel nog geen misschien

Een antwoord is nog geen kennis
Waarvoor is al die onrust goed
Het doet me alsmaar meer beseffen
Dat ik nog zoveel leren moet

user calendarclock-o

zand & water – martin knaapen

geduldig gestaag
graaft
het fijne zand
in de stalen tanden
van de wielen

water
legt een laagje
roest

volhardend sterk
duwt en trekt
de machine

het zand diept
het water roest
de wielen draaien

de machien
vertraagt

het trekt en duwt
tegen beter weten

zwaarder
en trager
nu

dan
remmen zand
en water
en de kracht verdwijnt

de wielen
stoppen

langzaam verwaait
het zand

en het laatste water
legt een
roestige krans

user calendarclock-o

onlosmakelijk – dio the cilany

wanneer het hoofd soms even opzij zakt
dan weten we dat geluk een horizon kent
even recht als gebogen

als wij elkaar in de armen nemen
vermoeden dat het goed komt
ook zonder zoals daarvoor

het eerst overal groen is en bloeit
zelfs ontworteld op dood hout
houvast vindt ogenschijnlijk in niets

geeft het dan nog iets
of staat alles stevig overeind

user calendarclock-o

ik wil niet meer horen – kees klok

Ik wil niet meer horen
van dit kolken en verklaren
dit uitleggen
van radeloosheid dit
veronderstellend alles weten.

Ik wil een ommuurde tuin
onder wolken die wij ooit
speels duidden
vers gemaaid gras de
geur van meisjesharen.

Geef mij blues, rebetika of fado
meeuwen boven drooggevallen
schorren, een slikrivier
met vissersboten die alleen
weten van roest en rotting.

Geef mij het schuren van
schepen langs de kade
vervagende letters op
doorweekt krantenpapier
en verstomde microfoonstemmen.

Laat mij het ritme van de rivier
de verhalen
van een grootvader
die beter wist.

user calendarclock-o

voor wie het is geschreven – maaike klaster

Er is een tweede maan bijgekomen.
Nu huil ik tranen met tuiten.

Dat doet de maan soms,
water laten stromen.

Als ik jou nu in mijn armen had,
dan zou ik je laten weten hoeveel ik
van je houd. Kom gauw langs,

ik mis je zo.
Volgens mij kunnen wij veel mooier
en veel completer, speelsers onszelf
aan elkaar laten zien als wij eindelijk
ophielden met net te doen alsof
wij voor de ander niet bestaan.

Heb jij mij verstaan? Ik vraag het maar.

Ook dit heb ik in alle haast geschreven,
want ik word er moe van iedere dag
in mijn eentje op te staan. Nu jij nog,
lieveling, word je wakker uit onze
gezamenlijke dromen of blijf je
voor altijd in de mijne slapen?

Haast je. Ik vraag het je.

user calendarclock-o

kissy-kissy bye-bye – maaike klaster

Hoe oud ben je nou?
Inmiddels zou je toch moeten weten welke vrouwen
je wel en welke wijven je niet aan je lijf wilt hebben?
Hier heb ik er één voor je: eigen schuld, dikke bult.
Op je hoofd dus; niet in je broek. Als je zo doorgaat,
kun je het schudden. Kissy-kissy bye-bye. Zwaai zwaai.

user calendarclock-o

verhalen van de aarde – maaike klaster

Eigenlijk is dit een heel klein universum.
Kijk maar in je hart, daar vind je alles wat je nodig had,
iedereen die jou ooit haatte, iedereen om wie jij gaf.
Wij weten allemaal dat als wij maar diep en lang genoeg
graven, wij in ieder atoom van iedere cel een zee aan
melkwegstelsels zullen ontdekken.

user calendarclock-o

halve maen (half moon) – maaike klaster

Natuurlijk weet ik waar de hippe mensen wonen.
In het hart van iedere stad; we zijn er allemaal geweest.
I HEART New Amsterdam, zoals NY ooit heette.
Bijna was mijn moedertaal die wereldtaal geworden.

New Yorkers weten na zelfs de afgrijselijkste
(nee, niet ramp of tragedie) daad van haat met glans
en een nieuw gevoel van liefde voor hun plaats op aarde
verder te leven; hebben zichzelf een geboortegrond teruggegeven.

Daarom willen wij daarheen, om in de Hudson ondergedompeld
en door Mannahatta eens goed gedoopt te worden, en we weten het.

user calendarclock-o