ik heb een huis bij daglicht
zei de straatmuzikant die altijd
melige liedjes zingt bij de hema

en dan speelt hij ook nog op
zo’n westerngitaar die klinkt
als een blik erwtensoep

zodat ik gisteren weer eens
ontstemd huiswaarts keerde
ondanks het leuke paar sokken

en de wekker die ik had gekocht
hoewel ik meestal vanaf vier uur
moedeloos in de nacht lig te staren

terwijl flarden van countrynummers
door mijn hoofd dwalen als
gasten op een druilerig tuinfeest