Resultaten voor de tag werkelijk

ongeschreven regels – pallas van huizen

Je staat in de kleine verte, bijna niets dat is, dat werkelijk blijft, de zon ontvreemd, gezichten zijn anders, bekend is onbekend, je knikt nog maar een keer, mijn ziel vertroebelt met het weer, ogen in een eenzaam hart, de verbogen lucht en armoede. Veel, veel armoede. Je mist me, ... »»»

jij – jacob van schaijk

jij kunt dansen als een zwaan die sterft in een meer, met blote handen water uit de rotsen slaan en naar de hemel klimmen langs het scherpste prikkeldraad op je weg liggen rode druppels die vielen uit je ogen toen je me aankeek zonder het te weten je handen groeven ... »»»

nitwit – hans van willigenburg

Ik heb vandaag weer niks gedaan. Ik heb vandaag weer van alles gedaan. Ik deed het allemaal met volle overtuiging halfslachtig. Ik lachte, maar met reserve. Ik zat, maar niet erg rustig. Ik legde me neer op de bank, mijn hoofd bij onaanzienlijkheden. Ik koester – ziehier, het bewijs – ... »»»

de berg IV – walmzand

Sela. mijn geheime reus pas heel laat kreeg jij een naam, je zijn beschrijft die niet als entiteit verdien je beter je grandeur wekt ontzag je grillige luimen teisteren soms je plaats tussen je gelijken uniek zij deren mij niet, een Joch meer of minder nee, jouw naam die uitdrukt ... »»»

de fatale kwaal – wim de roo

Het is niet de droom van de fatale kwaal die met een schelle slag in het voorbijgaan van de nacht de dood neerzaait. Dat het dáármee al fout zou zitten is dan nog beslist niet zeker. Pas nadat je werkelijk wakker denkt te zijn – maar dat blijkt overigens uit ... »»»

kerk – jan holtman

Ik stel me de kaart al voor van het kleine kerkje en bedenk me het achterzaaltje waar op dinsdagavond geoefend wordt door het koor en waar vast ook een kruis hangt boven een gaskachel en een ketel thee trekt voor de mensen tussen de diensten door en op woensdagavond is ... »»»

donkerrit – gronama

Herfstig Oost-Groningen houdt zich rillend verborgen, toont slechts haar donkerste velden zonder enig gezicht. Passerende auto’s overbelichten heel soms krankzinnig fel deze weg waarna het zware gordijn weer onverbiddelijk valt. In uiterste hoeken doemen vage bomenrijen op te zwak verlicht door vallende sterren die ooit bleven hangen vlak boven de ... »»»

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...