de honden,
speurend in het weiland, onwetend,
jagen ganzen op die in V-formatie
de trek naar het zuiden aanvangen
vliegend over vervloekt Guernica
over een zee vol wankele vlotten die blanke
stranden tart met bloedige golven
in het weiland nog steeds de honden,
argeloos speurend naar een volgende prooi,
de ganzen reeds vergeten, hun doel
onbekend en de zee nooit geproefd
Je stapt zomaar in een
luchtballon, omdat je
moeder zeventig jaar
is geworden en je lacht
de fotograaf die niet
toevallig aanwezig was
in het belang van een
vlucht maar toe en dan
ga je, de touwen los,
het mandje is zo sterk
dat het familiebanden
hecht en de angst voor
het noodlot, met een
glaasje champagne na
de landing ergens in
een weiland beslecht.
Kom dokter, dans met mij
het leven is mijn weiland
vol gras, zo pas gemaaid
geurend naar ledervet
van bezadelde paarden
leg uw theorieën weg
in diepe donkere laden
leg af het kruis dat op u drukt
dat zo benauwd
uw horizon beperkt
openheid wordt nu vereist,
verlangd,
door mij dan toch
Ongeloof is geen neurose,
geen dwaling van de geest
zij brengt mij wolkeloze luchten
en dubbelzoute regen
een wind
die waait door mijn hoofd
komt van alle streken
zij heeft geen huis, kent geen god
laat mij met mij gelukkig zijn
alleen met mij
en soms
heel soms
ook met een ander
Recente reacties