Resultaten voor het trefwoord wegen

inundatie – iniduo

een kamer verlaat aanwezigheid
zodat gehemelte aan leegte blijft plakken

een lichaam sterft bloedeloos
tot schijndood, verdrinkingsdood

wegen scheiden naar ieders weegs,
naar onderaardse brieven, ongelezen

drenkelingen wandelen in hun slaap,
praten over oeverloos land,
door halfduistere gangen

in wankele spiegeling gloort
een bruggenhoofd mosbegroeid
naar begeerte, onvolkomen

kultuurfabriek – merlijn huntjens

een afscheid

een huis gevallen; van
de letteren, de taal

die ook over jou ging,
met je weegschaal.

de uitkomsten die je bracht waren
helder; munten wegen meer dan

woorden. echter, verbrande
stammen geven vruchtbare gronden.

bouwen kan alleen daar
waar geen huis is.

fantasie – manja croiset

een beeld van vrijheid
in een open auto met plankgas
en wapperende haren
over ’s heren wegen scheuren
op het strand in de storm worstelen
met de elementen en leunen
tegen de wind

rivieren en zijarmen – elsje de wit

hoe blank haar huid ook bleek
hoe heet de thee die jullie dronken en al
het moois dat ze je te eten gaf rond dat uur
de rebel lacht goddomme, slaat duizend nieuwe wegen in
met genoeg geld en lef in zijn zakken
de maan boven alles en een kop vol vuur

ik heb de rivier op de voet gevolgd
smeet zesendertig stenen in het gras
pas nu mijn vinger over de landkaart glijdt
weet ik dat de man die mij de tiende steen gaf
onbetwist
de rebel was

zeevlam (fragment) – maaike Klaster

Na alle wegen die ik heb afgelegd
als damp, wolk, regen, rivier,
toon ik mijzelf aan jou als de zee,
rol ik naar je toe als de branding bij vloed
en kus ik jouw blote voeten

tocht der tochten – jan van heemst

In sneeuw en gure winden
reed hij op witte wegen
en werd daarna door al zijn vrinden
in de adelstand verheven.

Het daglicht was van korte duur;
de buien als een blinde muur
waar hij doorheen moet rammen;
hij wist dat hij moest vlammen
tot in het laatste uur.

Het duister kleurde alles grijs;
hij kreeg de wind van voren
en met de schimmen op het ijs
vocht hij nu om de grote prijs;
want wie niet doorzet is verloren.

Dan eindelijk de laatste stad,
die hij als Generaal betrad,
want nu als slagroom op de taart
reed hij weer op de Bonkevaart
en wist zich uitverkoren.

drimbels rapsodie – hanny van alphen

ziehier het leven
van Drimbel en kater
geschift en geperst
twee druppels in ‘t water

de bruggen, de wegen, kroegen en stegen
overal rotzooi en altijd weer die regen

verdomd het is waar, zuiver en klaar
mijn kater en ik zijn beiden halfgaar

van ’t vreten uit blik, ’t schooien op straat
het licht was mooi maar kwam te laat

ziedaar het einde
van Drimbel en kater
oh ironie,
slechts druppels in ’t water

verdwaald – bennie spekken

bent u hier bekend?

ik weet de weg in deze
uitgewoonde wereld

u moet helemaal terug
tot u niet meer verder kunt

en in geen velden
of wegen volgt u

de beelden het bos in

masker, afgelegd – jos van daanen

Na enig wikken en wegen, besloot zij
de maat te nemen van wie ze was

ze stak twee vingers achter de rand
van haar gezicht en met een zachte plop
liet haar oude leven los van de rauwe huid.

Aan de buitenzijde van de harde schaal
viel maar bitter weinig af te lezen,
geen bulten, noch barsten, geen deuken

geen schade van onbezonnen woorden,
geen slijt van leugens, al die dingen
had de binnenkant met verve afgevangen.

En toen zij zichzelf in haar spiegel zag
ontdekte zij evenmin oneffenheden,
enkel dat haar nieuwe zij
te weinig vorm gekregen had.