achter de regenboog, langs de nulmeridiaan
blijft het water vlak, ergens zonder rimpeling
zal een zwaluw weerklinken in aardse schoot
de blik vooruitgeworpen op gewonnen tijd
gekeerde oneindigheid, herroepelijk hopen
gedurig ontsproten aan bochtenloos omzien
aan bezield ademen, of een benauwend hartzeer
een helix van ooit, gevangen in verloren wederkeer
Mijn vader zwaaide mij uit
voordat ik ja kon zeggen.
Als de auto met de kist ons huis
voorbij komt rijden, jankt de nieuwe hond.
Eeuwig weerzien met haar oude baasje.
Een lijk terug naar huis rijden
om iedereen te laten weten wie er dood is,
zodat wij vanuit de rouwstoet naar buiten
met David Bowie uit volle borst mee kunnen fluiten:
Let’s dance, put on your red shoes and dance the blues,
zodat we weten dat alle huizen zullen huilen,
zij mijn vader de laatste keer thuis zullen wuiven.
aan het water
aan het bier
aan het praten
luister eens
naar de vogel
die je niet kent
lokroep
smeekbede
tweede stem
Recente reacties