Resultaten voor de tag weer

feniks – jacob van schaijk

de kou verdreven, woest hakkend op diepe roerselen en oude spinselen, tot spaanders wat vergeten moet, het haardvuur in, maar al te snel als Feniks weer herrezen

weer worsten – delphine lecompte

‘Weerhaken in worsten’ is de kop, de regionale krantenkop We zitten in de lege lobby van een hotel in Gieten Ik sta op en zeg tegen de oude kruisboogschutter: ‘In een wereld vol hondenhaters wil ik niet zwanger zijn…’ Maar ik wil het wel, rond zijn, zelfs in deze wereld. ... »»»

ultraviolet – iniduo

het wachtwoord is wederkeer en mijn navel de poort door maar lang genoeg te staren herschikt zich het werkelijke langs de zomen van het harde meer in mijn waarneming ben ik omringd door keelzeer bevind ik me in de armen van kaalslag fratsen kortom, die met de zon ondergaan telkens ... »»»

hof van heden – iniduo

In een appelgaard kan onrust bezinken, kan een vermoeide aarde even stilstaan, kan dorst in overvloed verdrinken en kunnen dagen zomaar voorbijgaan. In de tuin weerklinkt schraal verlangen. In een gewaagde poging wellicht om schaduwen van het verleden te vangen. Dat is toch waarvoor muren zijn opgericht. Het wachten is ... »»»

onontgonnen wolken – pastuiven verkwil

vermist weer droppels baden blaren een gedachte (angstzweet voor wat komt?) in mijn hof is het nochtans helder soms mis ik dat missen in mist hoewel aan onklaarheid het land lief ik de Grijze Seid umschlungen, Millionen im Nebel compagnon hand in hand stap vooruitverdrijf en zie dan de zon ... »»»

opladen en weer doorgaan – pallas van huizen

Je schrikt als je het antwoord niet weet dat er gaten zijn, hiaten in het systeem je schrikt, weet niet wat je moet doen raakt verstrikt in het zwijgen dan zie je dat het vrienden zijn leerzame vrienden, niet bang voor de regen, zij kunnen praten, ik zit gevangen in ... »»»

weer alle dagen feest – brigje otterloo

Een dag lang uitgewrongen. Stof gewogen. Vet gemest. Een zin gelogen. Wilde best. Jouw lippen kloven. Met een bijl. Boven je pet. Jou liggen laten. Onder steen. Pas eeuwen later. Een gedicht wordt opgegraven. Precies op een verjaardagsfeest.

onthaasten – pallas van huizen

als ik nou snel ben dan ben ik eerder bij je dan mezelf als ik nou opschiet dan kan ik ook nog bij jou zijn voordat ik bij mezelf ben geweest misschien als ik dan mazzel heb kan ik jullie ook nog even zien als ik mezelf op de terugweg ... »»»

ongeschreven regels – pallas van huizen

Je staat in de kleine verte, bijna niets dat is, dat werkelijk blijft, de zon ontvreemd, gezichten zijn anders, bekend is onbekend, je knikt nog maar een keer, mijn ziel vertroebelt met het weer, ogen in een eenzaam hart, de verbogen lucht en armoede. Veel, veel armoede. Je mist me, ... »»»

geen zak – ad den dolle

zit ik weer met mijn dikke ze zeggen die zijn het effectiefst ze kunnen me wat ik zit hier maar op de bank met overal vlekken

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...