Resultaten voor de tag was

je bent er niet – pallas van huizen

Ik vervang de afvalzak, doe de afwas, de was, boodschappen, eet en drink. Leegte, leegte, leegte. Het leven gaat door. (Als een stampende motor vol met benzine.) Ik zet de computer aan, de tv, youtube, teletekst. Deuren en ramen open. Frisse lucht, zuurstof. Ademhalen, kleine traantjes. Het licht uit en ... »»»

click – pallas van huizen

Dat zijn neus in een handdoek sliep, het gejaag op dikke ribben voorbij was, beschreef zijn uitstapje in Anderland. De stilte die het teweeg bracht. Het vechten, niet meer met haar. Achtervolgd door zijn schaduw fluisterden de lichtjes. Muziek is een zijnskwestie. Achteruit inparkeren, zei ze. In de grachten dreven ... »»»

gedicht dat ik schreef in 1993 – maaike klaster

Op mijn 17e Vlieg weg met vleugels aan je schouders en vlieg niet te dicht bij de zon. Hij laat de was smelten en de vleugels vallen; daarna jou. Of toch maar te dicht bij de zon?

het nieuwe werken – avm

In de zomer het terras Of in de kou onder een deken Ontspannen De kinderen spelen Op de achtergrond Draait de eerste was En blinkt mijn telefoon En blinkt mijn Blackberry En blinkt Rechtsonder in mijn scherm En blinkt Een hersenschim Hoor ik daar het zacht gejengel?

de rode stad – b. vogels

er hoeft geen kraag omhoog iemand die langs ging heeft haar gezien in de schemer van rood licht is zij verdwaald achter grijze gordijnen zijn de straatstenen haar laatste uitzicht hier past enkel modder bij druil en vuile dingen het rood zou haar kaken kleuren bij het daglicht van de ... »»»

familiedrama – bennie spekken

mannen in witte pakken doen binnen onderzoek buiten hangt de schone was in het midden wappert zacht een roze meisjesbroek

rust – marten visser

De flauwe grimas verdwijnt even snel als een waterige regenboog Was toch verleden week dat de eerste mens op de maan liep En jij gister met lompe verwoestende passen mijn hart ontzielde Zou ik dan morgen weer de met onschuld besprenkelde baby donshaartjes ruiken en voelen Weet ik dan wat ... »»»

na haar – b. vogels

Ze laat een kamer na, wit als haar lichaam, in het licht van hoe ze was. Een zwart potlood ligt verloren in een hoek. In haar oogschaduw blijf ik nog even, de levende lijn.

er was kleur – enrico lommerte

ik heb mij verdoekt onkruid groeit wel door de stad blijft leven het land gaat op in die kloot zal blijven draaien zoals het heelal ontploft en zwart opzuigt leven geeft en neemt ik hing mij op lijstloos canvas in een kamertje zonder ramen gesloten voor de buitenwereld de sleutel ... »»»

jan holtman’s zijlijn – ellen vedder

Recente reacties

Robert Kruzdlo: Zou het gedicht willen herschrijven, toch...? Kruzdlorobert.com
Robert Kruzdlo Flow Teksten: Ja, nu ik het terug lees..., hier-en-daar valt er weer, alweer iets te schaven. kruzdlorobert.com
Manja Croiset: Beide en niet beiden. ...
Krishna: zegt:Ha, ja, het ligt natuurlijk voor de hand om het te lezen als een soort van ode aan mijn ...