Resultaten voor het trefwoord wapen

richtlijnen omtrent het wapen – pallas van huizen

Een vrouw heeft net zoals een man het recht op veiligheid.­ Het dragen van een dodelijk wapen is dus ten alle tijden verboden.­

Mannen en vrouwen met voldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen mogen ten alle tijden geen wapen dragen, een wilsbekwame man of vrouw met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen daarentegen juist weer wel, om zichzelf te beschermen, mits het wapen niet dodelijk is.­

Dus geen mes, geen pistool en dat soort wapens,

Niet-dodelijke wapens zijn
onder andere
peperspray en een shocker
eventueel een gummiknuppeltje

Een medische keuring bepaalt of een man of een vrouw voldoende of onvoldoende spierkracht heeft.­ Die medische keuring is dus gratis.­

De reden waarom mensen met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen een niet-dodelijk wapen mogen dragen is omdat mensen met onvoldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen een veel grotere kans hebben om beroofd, aangerand of verkracht te kunnen worden dan mensen met voldoende spierkracht om zichzelf te verdedigen.­

een ei moet je goed laten schrikken – pallas van huizen

Als je achter de feiten aanloopt heb je het zelf niet in de hand en laat je het aan
het lot over uiteindelijk verlies je dan op de langere termijn alsnog.
Er is een grijs gebied waarbinnen veiligheid en kosten voor veiligheid elkaar in
de weg zitten. Soms is het beter zo zuinig mogelijk te spelen, soms is het beter
om iets hoger te gaan zitten en met een extra investering je zekerheid, je
informatie af te kopen of te kopen.

(fictie)

Stel er staan een groep demonstranten op het Malieveld te protesteren tegen
het kraakverbod. Zij hebben allemaal azenkrakers zoals Q9, 67 en J8 in hun
handen, en maken opmars naar het binnenhof. De enige manier om die
demonstranten te stoppen is met genoeg druk (macht, geweld) van de politie om
ze zo af te schrikken dat zij niet met de laatste kaart op de river onze azen
(het kraakverbod) kraken. Met andere woorden, om iemand echt te laten passen
moet je hoog inzetten en mag je geen slappe inzetjes gebruiken, als je niet
hard genoeg speelt zullen die demonstranten altijd je azen kraken of de code
van de kluis verbeteren, wees daarom streng maar rechtvaardig als je recht
op de pot hebt en zet zeker niet te zwak in, het is meer een kwestie durven
(die koude plens water over dat ei uitstorten) dan van denken, want je weet
als die laatste kaart er nog niet ligt en het binnenhof is nog veilig
– dat je niet hoeft te verliezen als het op de laatste kaart (de confrontatie)
aankomt daarom is wat dat betreft verdediging je beste wapen om op te eisen
waar je recht op hebt.

(realiteit)

Overigens is de dag dat het pas echt gerechtvaardigd is om het kraken van
huizen te verbieden ook een dag dat er niet meer geruild hoeft te worden,
geen bloed met bloed vergolden meer wordt en de oude wet: oog om oog,
tand om tand vervangen wordt door de wet: gelijke voet, gelijke munt.
Op dit moment nog een utopie voor het grootste gedeelte van de wereld
en dus ook Nederland, helaas.

ehbo – michiel bronckaerts

Vraag me niet de weg naar zee
ik kan vertellen hoe je er geraakt.
Leen me je schoenen
dan zet ik ze droog.
(Ik zal er nooit in staan)

Wat ik nog voor je kan doen,
                stel je voor:
een hand die zonnebloemen streelt.
                Houd je wapen rechts
      dat is namelijk
                                                links.

Als je blij bent
laat me dan weten hoe dat moet.

de nachtridder – bart pinnoo

De nachtridder
steunt zijn ijzeren hoofd.
Op de kant van de toog
slijpt hij vermoeid zijn zwaard.
Wint zijn wapen niet aan scherp,
maak deze toog dan warm en zacht
als zijn naderende gelaat
er een deel van pacht.
Hij snuift.
Hij zoekt
zijn bier.
Zijn paard vindt
morgen wel
de weg naar huis
of is zijn thuis
voor hem
eerder hier?

tumor – josse kok

ik loop door mijn hoofd
het is een stoffige archiefkast
met tientallen lades
gelabeld
haat
genade
dood
liefde
lust
schaamte
en zo strekt zich dat maar door

aan de horizon een trap
die ik afdaal tot een diepte
in rag gezwachteld zak ik
tot ik aankom in een kamer
een abominabel onderkomen
zonder deur of raam

waar een argeloos gestalte
zich vergrijpt aan mijn dossiers
ze verknipt en van de resten
een machine fabriceert
zich er in nestelt en het brein
centrifugeert tot een mobiel
een projectiel met scherpe punten
één voor ieder stukje leed

de voeding is het bloed onttrokken
uit een afgezwakte geest
de klanken van het woord de olie
waarop de machine beeft
om zijn assen wentelend
kweekt het een mankement
en ik verbaster het omdat
ik de bewegingen herken

het apparaat raast als een wapen
punten maken guillotines
die zich vastzetten in organen
aldaar een martelgang beramen
maar

ik voel alleen het woord
de scherven van de letters
die mij doorboren met de
zoete kwelling
in
jouw naam