1. Ga nooit alleen zaken doen.
2. Laat het huis taxeren door een onafhankelijke taxateur.
3. verkoop eerst je oude huis voordat je een nieuw huis koopt.
4. Zorg dat je niet meer leent dan je kan dragen.
5. Praat alles goed met elkaar door.
Bij punt 1:
Neem een vertrouwd persoon mee en let samen goed op wat er gezegd wordt en geschreven staat (vooral in de kleine lettertjes), laat je niet onder druk zetten en gebruik je verstand, wat de ene niet weet of ziet dat weet of ziet de ander misschien wel, want twee weten altijd meer dan één.
Bij punt 2:
Geloof niet zomaar de verkooppraatjes van de verkoper, maar laat een buitenstaander die verstand heeft van zaken de woning zo precies mogelijk taxeren.
Bij punt 3:
Tref een overgangsregeling met de koper van je oude huis op het moment dat je naar een nieuw huis toegaat. Eventueel kan je ook in de vrije sector huren.
Bij punt 4:
Hou rekening met eventuele extra kosten door de geboorte van een kind of kinderen, ziekte, ontslag, het wegvallen van de naaste of onderhoudskosten aan het huis.
Bij punt 5:
Zorg dat je van elkaar weet waar je aan toe bent bij verschillende denkbare situaties. Zeker weten is altijd beter dan achteraf zeggen: Had ik het maar geweten. Je moet goed beslagen ten ijs komen, dus wees er op voorbereid dat het soms nog wel eens tegen kan zitten.
Resultaten voor het trefwoord waar
Vandaag, vrienden, zingen
we ons naar de vergetelheid.
We reizen tot boven
de pijnboomgrens
en zetten ons neer onder het
licht van een oeroude ster
waar de wereld eindelijk weer
tot rust komt en terugzinkt in
haar natuurlijke, geheiligde
staat van onverschilligheid.
Waar al haar ontroeringen weer
tot alledaags ongemak worden,
haar kalkstenen tranen niet
langer tot museaal marmer
worden samengedrukt,
haar meanderende beken
worden rechtgetrokken
en haar hysterische snik-
blauwe luchten in kalmer
tinten gepuzzelstukt.
Want eeuwig vallen
de regens in Frankrijk,
warrelt de geur van
versgebakken brood
er door leigrijze straten,
krijsen de everzwijnen
in de bossen om manna,
bedrijven stelletjes
de liefde in portieken,
schilderen krankzinnige
schilders blad voor blad
de vurige vingers van de
esdoorns op de hellingen,
speelt iemand Satie op
een Normandisch strand.
En eeuwig tuimel ik,
handenwringend,
in een vrije val
naar moeder aarde,
als Icarus,
als een oeroude ster
zingend,
zingend.
We dronken uit hetzelfde glas.
Keken naar dezelfde overkant.
Spraken net zoals jij over vroeger.
Het leven speelt me parten.
Alles wat ik had is weg.
Althans, dat zeggen ze,
maar ik kan niet zeggen
dat het echt waar is.
(voor)gevoelens liegen niet, maar worden wel soms verkeerd begrepen, mis gevat of verkeerd geïnterpreteerd.
De tijd staat stil
In het water van verandering
Waar de chaos verblijft
Is het nooit en immer tijd
Weerbarstig
zingt mijn stem
het lied
van de droeve
vissersbruid.
Het anker haakt
aan mijn Anus.
Ik lig voor Pampus.
“Ik had je zoo lief,
Ach, vergeet mij toch niet!”
Ik drink
op mijn eenzaamheid.
De zee is mijn huis
waar ik nooit thuis zal zijn.
In de keuze tussen dienstlift en brandtrap treden
of na het dichtslaan van een vierde portier;
zo verzamelen mannen jassen in de regen.
De auto mikt op het midden van de steeg
en zwenkt stoep op, wiebelt stoep af richting
blinde muur en personeelsingang van de fabriek.
Die wereld was toen zo oud, als ik nu jong ben.
Zonlicht of maneschijn, bij regen of sneeuw;
de aarde wentelt bijna gelijk aan gisteren
en verwacht dat wij, bij toenemende snelheid
ons staande houden, terwijl de sterren trillen
en koortszweet het onderlaken doorweekt.
Zodra een stuk uit de maan op plaveisel stuitert,
en wanneer wind van west naar oost keert,
duizelt het en kotsen zwervers in portieken.
Hebzucht houdt in grijstinten de natuurlijke glans
van illegaal, legt na inval van de duisternis
alom het noodzakelijke roet in neerslag.
en als je mij hebt doorgrond,
weet dat er daarna niets meer komt
wat jou nog verbazen zal in mij
jij mijn restwaarde afschrijft
waar ik liefheb in ons trouwboekje
geen beroering meer voelt
aan de andere kant van ons bed
waar ik al jaren niet meer kom
je mij plichtmatig welterusten wenst
verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk
onder de noemer “houden van”
tot een obligate kus bij gelegenheden
was ik de vlekken uit je onderbroeken
stel ik louter retorische vragen
en serveer onopvallend je lievelingskost
om de aandacht voor die halfdode vrouw
in dit krankzinnige instituut
maar niet op mij te vestigen
door het park loop ik
richting huis
net voor de maastunnel
belt mijn moeder
of ik het al gehoord heb
pim fotuyn
Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben
maar getekend door woorden
mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig
en ik mijn ziel in je lichaam schrijf
Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart
omdraait als ik er hardop uit voorlees
ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid
zodat ik weet waar ik gebleven ben
Jij, die weet hoe je onderhuids kruipt
onder mijn vel beweegt
mij van mijn zinnen berooft
ze teder uit hun verband haalt en omwikkelt met liefde
Recente reacties