ik wist alleen
ik was te jong om lief te hebben
te oud om in de eeuwige sneeuw te slapen

op de avond dat de schijnwerpers
de lucht vergaten af te zoeken
opende ik met een koevoet de mond
en liet de ratten binnen

ik zou de beelden en de geur
bewust en onbewust gevangen
willen laten wegbranden
zoals het vuur het ijs kan vreten

maar wie, zeg me wie
heeft ooit een dode rat verstopt
onder een vuil vergeven hemd
om het knagen te verzachten
wie heeft het schuren van de haren
ooit op de blote huid gevoeld