In de nevel zonder gezichten
kan ik bewegen, ben ik vrij.
De diepe eigenheid benauwt,
het vruchtwater is me te nabij.
Zelfbeschouwend ben ik in een
maalstroom terechtgekomen.
Het zoeken is naar rechte wegen
die kromming van geest omzomen.
Men zegt mij wel vergeefs,
je bent wat je eet.
Maar ik ben onwetend vergeten
dat ik alleen ben wat ik weet.
doorleefd
laatste achter
in de rij
stevenen wij
naar de grote baarmoeder terug
gedragen vruchtwater lonkt
walvissen zingen
dolfijnen begeleiden
droomwater
vul mij
leef door
het gazon parelt een nieuwe dag
met champagnekurken staat geschreven
dat ik niet meer vloeibaar ben
al sinds een halve eeuw
ik neem feilloos de klip en zuig
nog met vaste voet de dauw
vruchtwater van alle tijden dat
pas gebroken mij zal leiden
waarom vergrijsde bladeren harken ?
ik loop nog bovengronds
en aanvaard de partituur
Recente reacties