Resultaten voor het trefwoord vroeger

voorstelling van een portret – jessica bakker

Deze voorstelling is een portret van een snoeshaan
Een man die ik herken
maar toch, weer vergeten
Klein
van zijn stuk zit hij verstopt
achter zijn snaren
Hij beroert ze zacht en mij
laat hij achter met open jas en ongekamd

Het was vroeger, hij zong
te vroeg
leed zijn leven
en dronk zijn ruggengraat waterpas

In een krant stond zijn dood geschreven
Hij viel eindelijk samen
Met een schaduw in zijn schoen verzon hij mij
met een zoon en man en het rode fietsje in de gang

ergens anders – pallas van huizen­

We dronken uit hetzelfde glas.­
Keken naar dezelfde overkant.­
Spraken net zoals jij over vroeger.­
Het leven speelt me parten.­
Alles wat ik had is weg.­
Althans, dat zeggen ze,

maar ik kan niet zeggen
dat het echt waar is.

vroeger waren ze vrienden – pallas van huizen

Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open
schudde wakker wat er al die tijd al is
ze wisten wel iets
maar dat, dat nog niet
Ze smaalden, vlinderden, zuchtten
buiten, daarbuiten
daar waar de lucht het weet
De een had de wind in de schoenen
de ander een slag in de trapper
Ze kusten, mochten elkaar
zochten een weg door de wereld
De meet waar iedereen op ze staat te wachten
Twee gebroken harten vonden elkaar
de zon sneed hun ogen open.

vroeger – theo corman

Oude mannen praat
kringelt over groene weiden

Jonge morgens
halen voorbije nachten in

Fris afgesneden gras
ligt klaar om op te nemen

leef zorgeloos – joost de jonge

Ach, ik denk, het is
Toch slechts een woord
Niet mijn verrijzenis
Ook als het bekoort

Hoog in de lucht klinkt
Het kloppen van een specht
Hoe hier het blad in mij verzinkt
Tussen bomen hoog en recht

Meisjes van vroeger nemen plaats in
Hoewel, steeds minder
Het leven wist mijn herinnering
Ik fantaseer nu zonder hinder

Het woord is een wonder
De motoriek van mijn weken
Omar, Zie je de koe
Jij die in de diepte dook
Hol en met frisse tegenzin

Kan een steen die daar
Zo zwijgend ligt
Dromen over zichzelf
Door duisternis gebonden

Een deksteen wordt geplaatst
Waar een nieuw leven begint
Is het hogere soms een muzikale allegorie
Waar meisjes van vroeger dansen

Het woord is een wonder
Ze laten je vallen als een baksteen
Die wondere woorden
Blijken dragers van licht

Ik fantaseerde mijzelf
Lief en zacht als elf
Een bloeden dat nooit stopt
Een niet bestaan tot gewelf

Ach, ik denk wat het is
Toch slechts een woord
Tot mijn ontsteltenis
Blijft de ware zin ongehoord

na iedere droom was ik een kameel armer – delphine lecompte

Vroeger droomde ik iedere nacht
Dat ik een gemoedelijke kameel had
Maar ik was te jong om hem naar waarde te schatten
Ik was te oud om zonder blozen tussen zijn bulten
Te knikkebollen of mijn hallucinaties te verfoeien
Toen ik hem ruilde voor een tapijt was ik al wees.

Na de ruilhandel ben ik door het oog van de naald
Gekropen nadat ik mijn tapijt had uitgetest
Op de vijfde verdieping van een goktempel
Werd ik verpleegd door een schele touwslager
Die op een pafferige kaarsenmaker leek.

De schele touwslager had een teckel
Ik genas snel om met de hond te spelen
Toen ik was genezen keek iedereen
Op mij neer behalve de hond
Hij was nog altijd een teckel
En hij beval: ‘Steel me en wees goed voor mij!’

Ik heb hem op mijn rug gebonden
En met een ladder zijn we naar beneden gegaan
Op de begane grond heb ik de teckel losgemaakt
Hij snauwde: ‘Geef me een naam en verander van ogen!’
Ik was verbijsterd, wat een brutaliteit: die lenzen had ik
Betaald met mijn onmythische hymen.

Ik heb de teckel weggejaagd
Mijn lenzen was ik liever kwijt dan rijk
Maar ik heb ze uiteindelijk toch gewoon laten zitten
In de woestijn kwam ik mijn kameel tegen
Zonder rancune benaderde hij mij
De tapijthandelaar wilde mij wurgen
Omdat hij dacht dat ik hem kwam afslachten.

Sinds ik een bril draag droom ik nooit
Meer dat ik mijn kameel weggeef
Ik schat hem naar waarde:
Duizend vliegende tapijten en een ouderpaar.

porno alsnog tot leven wekken – maaike klaster

Wat kan mij het nou schelen dat er mensen zijn die het
voor de camera doen! Je hoeft toch niet te kijken?!
Of denk je dat jouw ouders het anders deden, dat jij het
zelf beter kunt? Wil jij jouw eigen conceptie ontkennen,
of ben je bang voor jouw verwekker; de schepper?
Was je maar nooit geboren, hè? Vroeger was alles be

jesse – laura mijnders

Heb je al gehoord van Jesse
die gekozen heeft voor zijn laatste dag
vluchtig trok hij
zijn schoenen aan
om te lopen, zoals vroeger
langs de waterkant
om gewoon maar wat te lopen
langs de bankjes
waar hij met vrienden
lachend zijn eerste sigaret rookte
even bleef hij staan
veegde zijn neus af
en keek in de verte
schatte de tijd en
dacht aan het kind zijn
maakte een keus
en een laatste keer zorgde hij voor
vertraging
niet door nonchalant
te laat te komen
en zijn klasgenoten dezelfde glimlach
als altijd te bezorgen
maar door te lopen
tot de zon komt

van de straat in de goot. – brigje otterloo

Ik vond een brief vandaag op straat
hij was door jou geschreven maar
aan een ander die ik graag had willen
delen in vier stukken zoals vroeger

in de middeleeuwen. Je schreef haar
dat ze mooier was dan ik, dat ze liever
was, haar blik je smelten deed als ijs
en dat je haar nooit zou verlaten. Ik

besefte dat ik haat verwarde met
hiaten. Dat ik alles wilde laten gaan
behalve jou. Je schreef me ooit

brieven waarin je trouw beloofde
dat je niemand liever vond dan
mij. Was ik dan zo mooi als zij?

fade-out – sabine kars

aan de schemerende gracht
hapert een man
gewikkeld in vroeger

en niemand streelt hem door zijn haren

hij wiegt
zijn verliezende lijf
op de maat van passanten – breekt

de laatste dagen van dit zo besloten feest
waarop iedereen te vroeg ging slapen

en sinds de kruisen binnenstromen
verkruimelt hij – de laatste bomen

barst
nooit meer
in bloemen uit