Resultaten voor het trefwoord vrijheid

wijwater en levertraan – marten visser

De doodgraver reist in
een rommelige en
verzuurde coupe
staart brutaal terug
zonder uitnodigend
te zijn

Zoals gewoonlijk reist
hij achteruit dat
leeft voor hem
het veiligst

Hij lacht om een
gore mop die hem
ingefluisterd wordt
door een motvlinder
welke een lijkenlucht
verspreid

Beiden zijn ze zich
gewaar dat zijn
gefladder dodelijk
kan zijn

Maar in dit verbond
van rigor mortis en
metamorfose een
Koninklijke setting

Clientèle ervaren de
warme wijsheid als
een duffelse jas
die eeuwen in het
donker heeft gedwaald

Laten zich verleiden
door meeslepende verhalen
over vrijheid en liefde
wijwater en levertraan
U zijt gewaarschuwd!

zij – danique corman

geen gezag meer op de straat
 
wanneer het daar voor je wankelt
 
 
gele flitsen behoedzaam gevolgd door groen
krijgt een halt toegereikt
 
 
een uiteinde van het draad
weggevlogen als een dwaas
 
ingezakt en afgevoerd door de wind
 
 
woeste poging om spijkers te verwijderen
wederom een mislukte poging van het kwaad
 
tijd verloren, vrijheid kent het bevel
 
de gevluchte schaduw werd gevolgd
verontwaardigd en onthutst
 
gestalkt werd zij
 

 
begeleidt naar een nieuw gekwel

dat doen wij toch ook niet – roop

of dat leuke tibetaanse jochie
met die jerrycan waarvan jij zei
dat het op de dalai lama leek

het heeft zich midscheeps overgoten
en is voor de vrijheid zingend
door het personeel geblust

derdegraads verbrand waar roken
en open vuur zijn verboden dat is
tachtig euro en een bootverbod

en die man waarvan jij zei dat
zou jij ook eens moeten doen
niet scheren hij was in de bus

knoopte zijn kleding open
en toonde zijn bommen
schreeuwend dat het hem allang

niet meer kon verdommen
want zijn land was bezet
en nu had hij geen hart

hij is nog voor het dorp
ontscherpt geen papieren
en meneer reed ook nog eens zwart

kruispunt – calvin smith

in een speeltuin speelde zij
in een vergetenland door
kranten en beelden op tv
wist ik het ook maar
tranen douchten op mijn kussen terwijl
mijn zusje verkracht lag te slapen

een doodstraf lachte ik hem toe
een levenslang schreeuwde ik hem toe
toen moest hij slapen en niet wakker zijn
vrijheid zorgde dat ik verdwaalde door
woede raakte zelfs mijn woorden op
mijn zusje sloeg hij kinderplezier weg

bomen blijven tegen mij zwijgen en snikken
toch heeft mijn hart het vergeven maar
niet vergeten staat hij bij een kruispunt waar
mensen heen en weer vliegen in de wind
trilt haar koude handje in de mijne
kijkt ze angstig in het verkeer

laatbloei – jos van daanen

Ze werpen te snel hun muren op,
de voeders, de slaanders, meesters
in het bedwingen van de vrijheid
om niet bang te zijn, niet klein,

noch burgerlijk netjes, ontalig,
door god verlaten, te zijn, te stil
te leven, geen leven in coulissen
of silhouetten van schaduwen
van ons.

Laat komt zo de bloei, te klein
en naakt, te voorzien van dons
zoals het jonge blaadjes betaamt,
maar gebleekt uit het donker
van een herfstdecor.

* – serpil karisli

Je ben een lied in de storm
Een verlaten verhaal op mijn lippen
Jij ben een echo in de bergen,
klanken van vrijheid
Jij bent zo ver,
Ik kan niet stoppen
jou te vertellen

Je bent mijn taal zonder moeder,
Een wees met vijf namen
Van waar kom je? Waar ga jij heen?

Terwijl iedere lente de bloesem
De kluiten ontspruit
Ben jij mijn heimwee, mijn dwaling
En de aarde draait rond

vlieglief – philippe diepvents

als een zijdezacht stuk katoen
op een houten gebinte geknoopt
breekbaar en stevig
sierlijk wapperend en waaiend

mijn windspeeltje, mijn vlieger,
die haar dans van vrijheid danst
wat vlieg je mooi, mijn lief,
aan het eind van het touwtje
dat ik rond mijn vinger bind

opmerking – diana hoogenraad

geachte redactie, ik had twee maal een reactie gegeven, een op Hanny, een nette reactie, niet geplaatst, u bent tegen vrijheid van meningsuiting? er wordt toch niet gevloekt, u heeft ineens zoveel regeltjes, kom toch terug bij het eerste, kom weer terug tot bezinning, het begint op een kleuterschooltje te lijken, een fijne dag groet,

Diana

toen – b. vogels

vrijheid is blauw en groen
wolken om in te liggen

alleen wij wisten het
toen onze ogen een lied
tot in de hemel volgden

het veld was van goud
de zomer was bloot
en onze voeten uitgestrekt

rijker hoefden wij niet te worden

vliegen en opstaan – jeroen c. muts

Ik blies – de zenuwen – ver weg
maar enkel een wolkje waaide
’t zeil wapperde een beetje mee
alsof het naar vrijheid graaide

tot ik groen zag van verlangen
bond ik bladeren langs lijf en leden
om naakt zoals de lucht te zijn
zonder twijfel om te kleden

geen ruis, of huilen dat is het niet
de wind speelt met mijn gedachten
daar componeert zij heldenmoed
geen ballade van het wachten

aard ik wel met beide benen
of is het meer ‘t mulle zand
schiet ik al tijden kansloos wortel
met gevoel, maar geen verstand

daar wacht ik dan; enkel maar hopen
– ook al is het domweg voorgelogen-
met zelf gebouwde wieken, gepaard
met doodsangst in mijn ogen

de afgrond lijkt toch wat diep
wie weet waar ik zou belanden
zou zij mijn vliegtuig vleugels geven
of de droom hier doen stranden?

ach,

spring! En kijk nimmer terug!
Ook niet als je wat daalt
soms stijg je en soms verlies je wat
als je de overkant maar haalt.