Resultaten voor het trefwoord volwassen

nieuw testament – august tholen

Voor altijd volwassen zaten we
beklemd tussen de boeken bijeen,
dichtend de gaten van het verleden,
balsemend de oude gezichten.

En bij ieder lijk dat we
uit het zwarte veen hesen
riepen we: Ach wat is hij dood!

En we probeerden niet te zien
het wurgkoord losjes rond de hals
en het gat in de met leer beklede
schedel, of de in waanzin bevroren
uitdrukking in de voorbije ogen.

En we probeerden een kroniek
te schrijven waarin zoons niet
werden omgebracht door hun vader,
en broers niet door hun broer.

En we probeerden de grote en kleine
botten van deze in vlees geschreven
geschiedenis zo te ordenen dat ze niet
langer verhaalden over geofferde zonen
of eeuwig roependen in de woestijn.

En voorgoed beklemd tussen de
onvermijdelijke bladzijden van de
volwassenheid smeekten we ach

laat ook dit een voorbijgaand verhaal zijn.

user calendarclock-o

met water praten – pallas van huizen

Zachtjes drijven de eerst gevallen blaadjes naar links
de wind, de oude lente is tijdelijk het spreken verleerd
riet buigt moeizaam, tegenlicht weerspiegelt, verblindt zwijgzaam
zielloos glinstert een zilveren spoor door het water
als een volwassen waterhoen
even met zijn feloranje snavel de waterkant zoent

Hij kijkt niet naar mij, laat mij daar

alleen bij jou.

user calendarclock-o

los van de muur – pallas van huizen

De orde van logica, zij reikt verder dan de mensenlogica.

Het is een onbewogen dag, de deur achter hem dicht en op reis.
De logica van de natuur, balans en onbalans, de wetenschap van macht,
·om te gaan of te blijven. ‘Anneroos neutraliseert me, Ylcia laadt me op.’

Twee honden, Kaa en Kee, ongebonden aan een lijn.

‘Waar staat het voor en wat wil het zeggen?’ Vraagt hij zich af.

Dwing het kompas niet naar het zuiden als het naar het noorden wijst
en dwing het kompas niet naar het noorden als het naar het zuiden wijst.
Maak je los van de muur, begeef je buiten het cement en de fundering.
Spiritualiteit is als een volwassen vlinder, vrij, alleen, mooi, oneindig mooi,
·alleen voor jezelf.

Anneroos is hoog, zo hoog. Maar Ylcia is nog, nog hoger, verder dan zij.
Je kan zelf nog, nog, nog verder en hoger komen,
maar zo iemand heeft hij nimmer echt gekend.

Hij wilde tegen haar zeggen
dat hij deze vraag eigenlijk niet eens hoefde te stellen,
maar zelfs dat was niet nodig, het ging vanzelf.

‘Wat zeggen ze?’ Vraagt Ylcia haar man.

‘Ze spreken in waarschijnlijkheden, omdat ze niets zeker weten.
Niemand, niemand, niemand weet hoever die is. Niemand!

En schat, weet je wat het ergste is?

Ze zeggen, dat als ons hoofd niet aan onze romp vast zou zitten
dat wij ons hoofd ook zouden vergeten.

Met andere woorden tijd om Anneroos duidelijkheid te geven.’

Ochtenddauw laat langzaam aan grassprieten los,
een eend, een fuut, een vaart, een vijver.

Anneroos loopt op blote voeten als ze ziet dat haar man weg is.
Ze voelt twee botsauto’s botsen.

De honden, Kaa en Kee, zijn met de dromen van de oosterwind
vertrokken.

user calendarclock-o

kiem – b. vogels

toen ik een kind was en nog speelde
met de gedachte dat dit eeuwig was
liet ik me strelen

handen waren dekens
huid een bad
van aarde voor een plant

nu klimmen mijn woorden
langs de tralies van volwassen zijn

user calendarclock-o

jaloers kreng – maaike klaster

Dat had je graag gewild, hè?
Dat je als klein kind verkracht was,
zodat je kon zeggen dat jij de eerste was
die een volwassen pik van dichtbij zag.

Ik kan je vertellen, lieve slet,
dat het geen pik was die ik zag
en dat die verkrachting alles behalve seks was.

Maar je wilde zo graag de eerste,
de kleinste zijn, omdat slachtoffertjes
alles gedaan krijgen. Laat ik voor eens
en voor altijd dit tegen je zeggen:

Zodra je iemand een slachtoffer noemt,
ben jij de dader. Duidelijker kan ik het
niet maken; wel makkelijker.

user calendarclock-o

quasimodo en een klokkenspel – maaike klaster

Vermoeiende vergevingsronde is dit.
Jezelf vergeven voor de verkrachting van een ander,
het toestaan daarvan, het kan, is nodig ook.
Hoe willen wij anders zonder kleerscheuren bij elkaar
komen en blijven? Het vergeven doet geen pijn;
al dat andere wel. Na die vergeving ben je een heel
stuk vrijer. Makkelijk is het niet, ingewikkeld ook niet.
Het is moeilijk, maar eenvoudig. Je moet het gewoon
doen. Ik heb het ook gedaan. Zo heb ik mijzelf
bijvoorbeeld vergeven – mijzelf teruggegeven aan
mijzelf – voor de martelingen waar ik als tweejarig kind
aan werd onderworpen, in een ziekenhuis waar ik, gezien
de eenvoud van de ingreep, niet langer dan een middag
had hoeven blijven, maar waar ik werd gerecruteerd door
een op peuters beluste kinderarts die er geen genoeg van
kon krijgen. Ik verbleef er een week.

Een hulpverlener tijdens mijn volwassen jaren vroeg mij
eens wat de ingreep was geweest. “Oh, dat valt toch wel
mee?!” was haar reactie op mijn antwoord. Kijk, die mag
zichzelf de rest van haar leven gaan zitten vergeven.

user calendarclock-o

zachte heelmeesters – maaike klaster

Misschien lopen er mensen rond op aarde die precies weten
wat ze kwaad doen en daar dan stiekem, als ze denken dat
niemand kijkt, stilletjes om moeten lachen, niet kunnen
stoppen met grinniken wanneer je dan eindelijk tegenover
hen aan tafel zit, die net doen alsof ze een beetje dom,
onnozel zijn. Zelfs met die eed van Hippocrates op zak.
Er was een dag in 2008 dat ik zo verscheurd werd door
emotionele pijn dat ik schreeuwend en kermend op de grond
lag. Eén dag werd twee dagen; twee werden er drie, vier, vijf,
etcetera. Hoewel ik volledig bij zinnen en 100% bij verstande,
toerekeningsvatbaar was, in volzinnen sprak, heel duidelijk
kon uitleggen wat er mis was, vond iemand het nodig om mij
officieel psychotisch te noemen en hij voegde er aan toe dat
ik dat waarschijnlijk al twaalf jaar lang, al mijn hele volwassen
leven was geweest, omdat de pijn waar ik over sprak niet in
mijn lijf zat. Over de complete idiotie van die conclusie zal ik
het hier niet hebben; wel over de slotsom van zijn betoog,
van zijn calculerende beredenering. Die klonk ongeveer zo:

“Als jij nu niet jouw jas aantrekt en de straat op gaat, Maaike,
dan zie ik mij genoodzaakt jou gedwongen op te laten nemen
in een psychiatrische kliniek, dan komen ze jou met een
ambulance en een dwangbuis halen, voeren ze jou af. Dat zeg
ik tegen je omdat ik het allerbeste met jou voorheb; dat zeg ik
met een onhandige, jongensachtige glimlach, zodat jij denkt
dat ik heel lief en jouw surrogaatvader ben; dat jijzelf gestoord
en een gek wijf bent; dat wat ik zeg zo hoort. Jou gedwongen op
laten nemen en plat laten spuiten op de gesloten psychiatrische
afdeling van het dichtstbijzijnde ziekenhuis is geen probleem
voor mij, want ik ben een arts met een bevoegdheid en jij hebt
geen diploma. Jou gedongen laten opnemen is het beste voor
jou, voor mij en voor iedereen in deze stad.” Gevolgd door dit
klinkende en met medailles behangen slotaccoord: “Daar wil de
burgemeester graag zijn handtekening voor zetten.” Alsof het niet
om mijn leven ging, maar om een verhaal van Annie M.G. Schmidt
dat hij voor de grap aan mij voorlas. Alleen meende hij het echt.

Dat was het kwaad in zijn zuiverste vorm en door mij destijds en
tijdens vele gelegenheden daarna bij de wortels uitgeroeid.
Dat doe ik nog steeds en dat zal ik altijd blijven doen. Daar wil ik bij
deze graag mijn handtekening voor zetten, want ik heb uiteindelijk
geen universitaire graad behaald, maar ik heb wel een pen.

Was getekend,
M. Klaster

user calendarclock-o

* – maaike klaster

Als volwassen vrouw heb ik mannen meegemaakt die, omdat ik een vrouw was
en zij niet, omdat ik geen pik had, omdat we allebei ooit kinderen waren, maar
blijkbaar alleen zij volledig tot wasdom waren gekomen, zich in alle verwrongen
voorzichtigheid met de verkrachters uit mijn kindertijd dachten te kunnen meten,
geen geile vinger naar mij uit durfden te steken, alleen onbeschrijflijk vies een
volwassen vrouw als klein meisje wilden strelen, onder het mom van: jij bent ooit
beschadigd en nu ben ik jouw vader, waardoor zij zich – inderdaad – alsnog tot
kinderverkrachter en mij tot hun slachtoffer maakten.

Als je ooit op wat voor een manier dan ook van jezelf een vaderfiguur en van mij
jouw kleine meisje maakt, dan zal ik je zo ontiegelijk hard op je bek timmeren
dat je naar Tokio moet vliegen om je tanden terug te vinden.
Wanneer ik je vraag om mij goed aan te pakken, doe dat dan ook, teringlijer!

user calendarclock-o

oorsprong – b. vogels

in mijn ogen schuilt een kind
het voedt zich met volwassen tranen
vindt de glijbaan naar mijn mond
ik heb de smaak te pakken

verdriet is niet loslippig
het is kwelwater in de keel
de bron zit dieper

in de bodem huist een kind

user calendarclock-o

ouder – laura mijnders

Niemand vertelt je
hoe je kind moet zijn
noch,
hoe volwassen
te worden

Niemand vertelt je
hoe je ouder wordt
zonder de pijn
van een verloren liefde
eens, te moeten verdragen

user calendarclock-o