Hoe hij zich over mijn gedicht boog
de woorden van mijn karkas scheurde
rücksichtsloos zette hij zoute tanden
in gekronkel en trok mijn kleed in repen
vol als hij was van dienstbaarheid en zie

Daar stond ik als een nat katje te trillen
liet hem zijn neus in mijn buik drukken
ik wou al op de grond vallen, mij in de jus
van zijn schande rollen maar hij wees me
aan het werk, beter moest het, scherper

Vooruit! ik stak er het mes in, fileerde,
herschikte, vlocht zinnen, vloekte tranen,
spon een dicht uit vocht en ik kraaide
alles om op zijn fiat te dansen, hel,
wat pasten zijn touwtjes mij goed